Сайт о саде, даче и комнатных растениях. Хищные растения фото и названия

Planzewelt - Fotoen an Nimm

Publizitéit

Dës Planzen, Fudder op Larven a Insekten, erfuerderlech eng speziell Kultivatiounstechnik, ganz ënnerschiddlech vun der Kultivatioun vun normalen Indoor- oder Gaartpflanzen.

Insektiver Pflanzen kréien d'noutwenneg Nährstoffer vun den erfaaschten kleng Liewewiesen. Si ënnerscheede sech vu Planzen temporär Insekten a fëllen se net, wéi e puer vun den Orchideen déi hir Gefaangenen mat Pollen iwwerdeckt hunn an duerno se an d'Fräiheet verëffentlechen. Si sinn och anescht wéi Planzen vun der Gatt Roridula, которые ловят и убивают насекомых, но не питаются ими.

Насекомоядные растения получают из насекомых минеральные соли, которые другие растения извлекают из почвы посредством корней. Известно около 600 видов (и подвидов) таких хищных растений, однако загрязнение окружающей среды и сокращение зон обитания грозит многим из них вымиранием.

Wuesstem Techniken

Эти необычные растения возникли в результате процесса эволюции. Им необходимо было выживать в особенно неблагоприятных условиях, при острой нехватке минеральных и иных питательных веществ, обычно содержащихся в почве. Именно поэтому для выращивания этих растений должны использоваться особые техники. В питомниках были выведены насекомоядные растения родов венерина мухоловка (Dionaea) и непентес, oder кувшиночник (Nepenthes)-очень эффектные, но в то же время очень капризные и сложные в выращивании.

Для растений рода Dionaea очень сложно создать подходящие условия – вырастить их обычно удается лишь после продолжительной практики. Растения рода Nepenthes более выносливы, хотя также требуют большого внимания и опыта в разведении. Лучше всего начинать с довольно выносливых видов: росянка хищная (Drosera spatulata) или росянка капская (Drosera capensis). У многих насекомоядных растений существует период сна (или отдыха). В большинстве случаев он приходится на зимний период. У видов росянка (Drosera), жирянка (Pinguicola) и пузырчатка (Utricularia) в период сна изменяется внешний вид растений – они становятся более компактными, на них формируются новые толстые и сильные почки и ростки. Растения родов дарлингтония (Darlingtonia), дионея (Dionaea) и саррацения (Sarracenia) в этот период, напротив, перестают расти или у них отмирает вся надземная часть вплоть до корневища. Переходу растения в фазу покоя может способствовать избыточная жара. В дикой природе период сна (или отдыха) длится около трех месяцев, и большинству видов в это время необходимы пониженная температура и хорошее освещение.

Container

Для выращивания насекомоядных растений можно использовать горшки или плошки средних размеров (8-12 см в диаметре), однако лучше всего выращивать их в минитеплице, предназначенной только для таких растений, или в террариуме (контейнере с прозрачными стеклянными или (лучше) плексигласовыми стенками), где можно создать идеальный микроклимат. Растения рода Nepenthes так же хорошо развиваются в висячих корзинах или «шарах» из торфа и сфагнума.

Op der Foto:

1. Справа:разновидность непентеса с асцидней (листом или частью листа, служащей для улавливания насекомых) кислотно-желтого цвета.

2. разновидность непентеса с двухцветной асцидией.

3. саррацения Мура (Sarra-cenia mooreana).

Referenz op Thema: Kierpereplanzen fir den Gaart an d'Häre - Fotoen an Nimm

Soel fir d'Kultivatioun vun onseliv ass fleegt Floumaart

Большинство насекомоядных растений происходят из теплых и влажных регионов, поэтому идеальной для них будет почва с pH 4-5,5, состоящая из смеси торфа и грубого сфагнума, с добавлением крупного песка (морской песок использовать не следует из-за содержащихся в нем примесей солей). Можно использовать различные виды торфа (например, с более грубыми волокнами), а вместо песка можно добавить в субстрат вермикулит или агроперлит. Можно получить подходящий субстрат и смешав кору с торфом, однако такая смесь потребует тщательного ухода. В любом случае в субстрате не должны содержаться удобрения или иные химические вещества, не переносимые насекомоядными растениями. Перед посадкой растений готовую почвенную смесь поливают. Торф всегда должен оставаться влажным, поскольку при пересыхании он теряет структуру и перестает удерживать влагу.

Насекомоядные растения можно выращивать в горшках, однако для достижения наилучших результатов их все равно рекомендуется поместить в мини-теплицу или в террариум.

Waasserei a Waasserwierkungsanlagen

При поливе необходимо использовать очищенную воду без хлора (лучше всего подойдет дождевая вода). Воду из-под крана перед поливом необходимо отстаивать несколько дней. В водопроводной воде часто содержатся примеси хлора и кальция, которые могут привести к гибели насекомоядных растений. Большинство их видов происходят из болотистых регионов, а потому нуждаются в обильном поливе: почву следует постоянно поддерживать влажной так, чтобы при надавливании пальцем на ее поверхности появлялась вода. Кроме того, 1 -3 см воды необходимо оставлять в поддоне. Только некоторые из видов, например клубневая росянка, нуждаются в приостановке полива во время периода отдыха.

Illuminatioun vun Insektenkierper

Растениям, выращиваемым в террариуме, требуется искусственное освещение. Для этого отлично подойдут лампы с холодным флуоресцентным светом. Не рекомендуется использовать лампы накаливания, поскольку они слишком повышают температуру среды обитания растений; лампы, используемые для освещения обычных растений, также не подойдут. Для освещения небольшого террариума (1 х 0,5 м) необходимо от двух до четырех ламп, расположенных на расстоянии, по меньшей мере 40 см от растений. Насекомоядные растения, выращиваемые вне террариума, нуждаются в ярком освещении, но не переносят избыток солнечного света (особенно летом).

Влажность

Минимальный уровень влажности для большинства видов насекомоядных растений должен составлять 50%, а максимальный XCHARX 90%. Террариум или минитеплицу никогда нельзя держать полностью закрытыми. Все виды насекомоядных растений (особенно жирянки) нуждаются в хорошей циркуляции воздуха. Исключение составляют лишь непентесы.

Слева : листья росянки Watari крупным планом. Справа: листья венериной мухоловки (Dionaea muscipula) крупным планом.

Referenz op Thema: Ядовитые растения – описание названия

Wuesstemperatur

Требования насекомоядных растений к температуре окружающей среды зависят от их вида и фазы развития (отдыха). В целом температура никогда не должна превышать 35-38 ’С. Непентесы с трудом переносят температуры свыше 20-22 ‘С; росянкам будет комфортно при 4-5 *С зимой и при 20 *С летом. Саррацении и дарлингтонии не выносят зимних температур ниже 5 ’С. В весенне-летний период оптимальной для них будет температура 20-22 ’С.

Удобрение и питание хищных растений

Насекомоядные растения не переносят химические удобрения. Они также не в состоянии переварить мертвых насекомых. Насекомоядные растения нельзя кормить мясом – они приспособлены для приманивания и захвата насекомых, которых придется предлагать растениям живьем.

Transplantatioun a Reproduktioun vun Insektiver Pflanzen

Хищные растения, выращиваемые в горшке, пересаживают в конце зимы, раз в два-три года или даже реже, поскольку эти растения не любят, чтобы их часто тревожили. Во время пересадки растения, размножающиеся делением, можно разделять для получения новых растений. В террариумах раз в два-три года необходимо производить частичную замену грунта. В целом способы размножения зависят от вида растения. Библис льноцветковый (Byblis liniflora) можно размножать только семенами, в конце зимы. Семена высевают в контейнер с субстратом, рекомендованным для выращивания насекомоядных растений, и содержат в защищенном месте при температуре 18-20 С. Виды росянки можно размножать семенами, делением кустов или листовыми черенками.

Росянка розеана (Drosera roseana) выпускает модифицированные листья, или «геммы», которые можно отделять и сажать как черенки. Виды дионей размножают делением кустов при пересадке. Через два года растения, полученные из семян, можно будет пересадить в террариум или горшок.

Krankheet a Schued

Несмотря на свою насекомоядность, плотоядные растения могут подвергаться нападению насекомых-вредителей, от которых они не могут избавиться самостоятельно. Так, для них представляет опасность мучнистый червец, которого следует собирать вручную или кисточкой. Опасными будут неправильное питание этих растений и их отравление химическими препаратами. В обоих случаях листья начнут вянуть и отмирать. Повышенная температура, избыток солнечного света, низкий уровень влажности или недостаток влаги – все это может послужить причиной заболеваний насекомоядных растений. У некоторых из корневищных растений может появляться корневая гниль.

Planzen sinn Hunters

Хищные растения не могут двигаться, преследуя добычу. У видов рода Dionaea имеются двухдольные листья с длинным тонким черешком с центральной прожилкой, способной сокращаться и захлопывать лист, когда на него попадает насекомое. Листья непентесов снабжены длинными усиками, оканчивающимися кувшинчиками с производимой растением жидкостью. В ней насекомые, соскользнув, тонут и перевариваются под действием пищеварительных ферментов. У саррацений вогнутые продолговатые листья с приятно пахнущей жидкостью, привлекающей и заманивающей насекомых в ловушку. Большинство насекомоядных растений осуществляют процесс фотосинтеза и частично питаются, как и другие растения.

Насекомоядные растения очень популярны. Их поклонники обмениваются опытом по их выращиванию на многочисленных специализированных сайтах, адреса которых можно найти в сети Интернет.

Referenz op Thema: Луковичные растения – фото и названия

An der Note: что едят хищные растения

«Диета» насекомоядных растений зависит от их вида. Растения рода пузырчатка (Utricularia) и альдрованда (Aldrovanda) обитают в воде, питаясь личинками мошкары и мелкими ракообразными. Некоторые наземные насекомоядные растения питаются только мошками и комарами; другие захватывают мелкие личинки, муравьев, паучков и т.д. Самое прожорливое из насекомоядных растений — росянка капская Chemoby — способна переварить даже небольшую лягушку.

Самое крупное из насекомоядных растений — непентес, или кувшиночник. Особо крупные кувшины могут вмещать до 1-2 литров жидкости, однако это растение способно захватывать насекомых не крупнее личинок, муравьев или паучков.

Незаметное цветение

Большинство насекомоядных растений расцветают весной и летом, однако их цветение, в основном, незначительное, служит только для размножения. Исключение составляет род саррацения, отличающийся декоративными цветками. Некоторые из видов непентеса выделяются декоративными, ярко окрашенными или пятнистыми асцидиями.

Vu lénks op riets:

Росолист лузитанский (Drosophyllum lusitanicum) — многолетник, вырастающий до 30 см.Его молодые листья длиной 20 см и шириной 3 см выделяют клейкую жидкость, необходимую для захвата и переваривания насекомых.

Уникальная дарлингтония калифорнийская (Darlingtonia californica). Это многолетнее растение может вырастать до 1 м. Оно отличается побегоносными корневищами и розетками из пяти-восьми желтых или желто-зеленых листьев.

Цефалотус мешочковидный (Cephalotus follicu laris) — корневищное, разветвленное растение с блестящими зелеными, собранными в розетку листьями длиной 5-7 см, часто с розоватыми краями, и служащим ловушкой для насекомыхворсистым, красновато-зеленым приспособлением в виде длиной 5 см и шириной 2,5 см.

Жирянка обыкновенная (Pinguicola vulgaris) — миниатюрное (до 10 см в высоту) растение с зеленовато-желтыми стелющимися листьями длиной 2,5 см и шириной 0,5 см.

Слева: пузырчатка обыкновенная (Utricularia vulgaris) — многолетнее водное растение, выпускающее нитевидные побеги длиной до 1 м, с многочисленными листьями длиной от 1,5 до 6 см, надвое разделенными у основания.

Separéiert Linn: Typen vu Sonneg

Вы много слышали о растениях, которые питаются насекомыми. Этакие растительные хищники. Так вот, много из них принадлежит к семейству с очень симпатичным и приятным для слуха названием -Росянковые. Большинство растений его насекомоядные, а вот растущие в воде, «поедают» рачков, но могут закусить и маленькой рыбешкой. На территории Украины встречается 3 вида этих «кусачих» крох.

Очень интересно наблюдать за тем, как охотится росянка. И лучше всего это делать в погожий ясный день. Как только кустик раскроет свои листочки, на их волосках появляются блестящие капельки-росинки. Очень сложно насекомому обойти стороной такую замечательную, красивую приманку. Но даже самое незначительное прикосновение к этой заманчивой переливающейся капельке смертельно опасно – хоботок сразу крепко приклеивается. Когда летунья пытается освободиться, то прилипают и лапки и крылышки. И пропала маленькая жизнь… А листок начинает сворачиваться и продолжает выделять все новые и новые капельки «росы», которая удерживает насекомое. Но это не все – волоски выделяют еще и сок, который напоминает пепсин -пищеварительный фермент желудочного сока – он то и помогает переварить добычу. А когда все съедено без остатка, то листик через несколько дней снова открывается, выделяя новую порцию клейкой «росы» – и готова ловушка для очередной жертвы.

Росянка круглолистная

В народе очень часто ее называют царевы очи, божья роса, солнечная роса, росичка, росица, любимая трава: так много

эпитетов для названия лишь одного растения! А само оно, можно сказать XCHARX «от горшка два вершка», ведь стебель очень короткий и практически незаметен. От этого «невидимого» стебля поднимаются 2-3 цветочные стрелки и смотрят в разные стороны округлые листья диаметром до 2 см, собранные в прижатую к земле розетку. Листья сверху и по краям усажены красноватыми железистыми волосками в виде головок на длинных стебельках, которые достигают в длину 4-5 мм. Цветы у всех видов XCHARX мелкие, белого цвета, собраны в кистевидные соцветия. Распускаются они в июне и цветут вплоть до конца августа. Гладкие плоды-коробочки появляются в августе-сентябре. Они раскрываются 3 створками и разбрасывают вокруг маленькие светло-бурые веретеновидные семена.

Englescher Palisander

Свое название, возможно, этот вид получил по месту первого обнаружения -Англии. Раньше растение было распространено достаточно широко на территории Земли, но сейчас, из-за всеобъемлющей деятельности человека и попало в Красную книгу. Листовые пластинки этой росянки линейные, продолговатые, шириной около 5мм, а в длину 1,5-3 см. Вместе с черешком общая длина листа может быть 5-10 см. Поверхность листьев покрыта крупными красными железистыми волосками. Цветет растение в июле-августе. Ее соцветия располагаются на тонких красноватых цветоносах длиной около 25 см. Плоды-коробочки раскрываются 5 створками, разбрасывая мелкие черные или черно-бурые семена.

Росянка промежуточная

В отличие от своих предыдущих сородичей она встречается не только в Европе и Украине (на сегодняшний день чрезвычайно редко), но и обитает в Южной Америке. Это, пожалуй, самый маленький вид, достигающий в высоту всего лишь 5-8 см. Стебель ее дуговидный у основания, листья обычно обратно-яйцевидной формы, направлены вверх и как у всех представителей рода собраны в розетку и покрыты множеством красных железистых волосков. Соцветие раскрывает свои цветки в июле-августе. Если у росянки круглолистной плод XCHARX гладенькая коробочка, то у нее XCHARX коробочка снабжена продольными бороздками. Да и каждое семя образует воздушную камеру и поэтому не тонет в воде.

Publizitéit

Hei fannt Dir aner Einträg iwwer d'Thema "Dacha an den Gaart - mat hiren eegenen Hänn"

Decorative Blummebett mat engem Kachgeschäft: Wéi kënnt Är eegen Hänn dekorativ maachen?

Abonnéiert Iech bei Aktualiséierung vun eise Gruppen.

Loosst eis Frënn sinn!

vsaduidoma.com

Хищные растения - фото и названия

Реклама

Эти растения, питающиеся личинками и насекомыми, требуют особой техники выращивания, очень отличающейся от культивирования обычных комнатных или садовых растений.

Насекомоядные растения получают необходимые питательные элементы из пойманных мелких живых существ. Они отличаются от растений, временно захватывающих насекомых и не убивающих их, как некоторые из орхидей, покрывающих своих пленников пыльцой, а затем выпускающих их на свободу. Они непохожи и на растения рода роридула (Roridula), которые ловят и убивают насекомых, но не питаются ими.

Насекомоядные растения получают из насекомых минеральные соли, которые другие растения извлекают из почвы посредством корней. Известно около 600 видов (и подвидов) таких хищных растений, однако загрязнение окружающей среды и сокращение зон обитания грозит многим из них вымиранием.

Техники выращивания

Эти необычные растения возникли в результате процесса эволюции. Им необходимо было выживать в особенно неблагоприятных условиях, при острой нехватке минеральных и иных питательных веществ, обычно содержащихся в почве. Именно поэтому для выращивания этих растений должны использоваться особые техники. В питомниках были выведены насекомоядные растения родов венерина мухоловка (Dionaea) и непентес, или кувшиночник (Nepenthes)-очень эффектные, но в то же время очень капризные и сложные в выращивании.

Для растений рода Dionaea очень сложно создать подходящие условия – вырастить их обычно удается лишь после продолжительной практики. Растения рода Nepenthes более выносливы, хотя также требуют большого внимания и опыта в разведении. Лучше всего начинать с довольно выносливых видов: росянка хищная (Drosera spatulata) или росянка капская (Drosera capensis). У многих насекомоядных растений существует период сна (или отдыха). В большинстве случаев он приходится на зимний период. У видов росянка (Drosera), жирянка (Pinguicola) и пузырчатка (Utricularia) в период сна изменяется внешний вид растений – они становятся более компактными, на них формируются новые толстые и сильные почки и ростки. Растения родов дарлингтония (Darlingtonia), дионея (Dionaea) и саррацения (Sarracenia) в этот период, напротив, перестают расти или у них отмирает вся надземная часть вплоть до корневища. Переходу растения в фазу покоя может способствовать избыточная жара. В дикой природе период сна (или отдыха) длится около трех месяцев, и большинству видов в это время необходимы пониженная температура и хорошее освещение.

Контейнеры

Для выращивания насекомоядных растений можно использовать горшки или плошки средних размеров (8-12 см в диаметре), однако лучше всего выращивать их в минитеплице, предназначенной только для таких растений, или в террариуме (контейнере с прозрачными стеклянными или (лучше) плексигласовыми стенками), где можно создать идеальный микроклимат. Растения рода Nepenthes так же хорошо развиваются в висячих корзинах или «шарах» из торфа и сфагнума.

На фото:

1. Справа:разновидность непентеса с асцидней (листом или частью листа, служащей для улавливания насекомых) кислотно-желтого цвета.

2. разновидность непентеса с двухцветной асцидией.

3. саррацения Мура (Sarra-cenia mooreana).

Ссылка по теме: Вьющиеся растения для сада и дачи – фото и названия

Почва для выращивания насекомоядных хищных растений

Большинство насекомоядных растений происходят из теплых и влажных регионов, поэтому идеальной для них будет почва с pH 4-5,5, состоящая из смеси торфа и грубого сфагнума, с добавлением крупного песка (морской песок использовать не следует из-за содержащихся в нем примесей солей). Можно использовать различные виды торфа (например, с более грубыми волокнами), а вместо песка можно добавить в субстрат вермикулит или агроперлит. Можно получить подходящий субстрат и смешав кору с торфом, однако такая смесь потребует тщательного ухода. В любом случае в субстрате не должны содержаться удобрения или иные химические вещества, не переносимые насекомоядными растениями. Перед посадкой растений готовую почвенную смесь поливают. Торф всегда должен оставаться влажным, поскольку при пересыхании он теряет структуру и перестает удерживать влагу.

Насекомоядные растения можно выращивать в горшках, однако для достижения наилучших результатов их все равно рекомендуется поместить в мини-теплицу или в террариум.

Вода и полив хищных растений

При поливе необходимо использовать очищенную воду без хлора (лучше всего подойдет дождевая вода). Воду из-под крана перед поливом необходимо отстаивать несколько дней. В водопроводной воде часто содержатся примеси хлора и кальция, которые могут привести к гибели насекомоядных растений. Большинство их видов происходят из болотистых регионов, а потому нуждаются в обильном поливе: почву следует постоянно поддерживать влажной так, чтобы при надавливании пальцем на ее поверхности появлялась вода. Кроме того, 1 -3 см воды необходимо оставлять в поддоне. Только некоторые из видов, например клубневая росянка, нуждаются в приостановке полива во время периода отдыха.

Освещение насекомоядных растений

Растениям, выращиваемым в террариуме, требуется искусственное освещение. Для этого отлично подойдут лампы с холодным флуоресцентным светом. Не рекомендуется использовать лампы накаливания, поскольку они слишком повышают температуру среды обитания растений; лампы, используемые для освещения обычных растений, также не подойдут. Для освещения небольшого террариума (1 х 0,5 м) необходимо от двух до четырех ламп, расположенных на расстоянии, по меньшей мере 40 см от растений. Насекомоядные растения, выращиваемые вне террариума, нуждаются в ярком освещении, но не переносят избыток солнечного света (особенно летом).

Влажность

Минимальный уровень влажности для большинства видов насекомоядных растений должен составлять 50%, а максимальный – 90%. Террариум или минитеплицу никогда нельзя держать полностью закрытыми. Все виды насекомоядных растений (особенно жирянки) нуждаются в хорошей циркуляции воздуха. Исключение составляют лишь непентесы.

Слева : листья росянки Watari крупным планом. Справа: листья венериной мухоловки (Dionaea muscipula) крупным планом.

Ссылка по теме: Ядовитые растения – описание названия

Температура выращивания

Требования насекомоядных растений к температуре окружающей среды зависят от их вида и фазы развития (отдыха). В целом температура никогда не должна превышать 35-38 ’С. Непентесы с трудом переносят температуры свыше 20-22 ‘С; росянкам будет комфортно при 4-5 *С зимой и при 20 *С летом. Саррацении и дарлингтонии не выносят зимних температур ниже 5 ’С. В весенне-летний период оптимальной для них будет температура 20-22 ’С.

Удобрение и питание хищных растений

Насекомоядные растения не переносят химические удобрения. Они также не в состоянии переварить мертвых насекомых. Насекомоядные растения нельзя кормить мясом – они приспособлены для приманивания и захвата насекомых, которых придется предлагать растениям живьем.

Пересадка и размножение насекомоядных растений

Хищные растения, выращиваемые в горшке, пересаживают в конце зимы, раз в два-три года или даже реже, поскольку эти растения не любят, чтобы их часто тревожили. Во время пересадки растения, размножающиеся делением, можно разделять для получения новых растений. В террариумах раз в два-три года необходимо производить частичную замену грунта. В целом способы размножения зависят от вида растения. Библис льноцветковый (Byblis liniflora) можно размножать только семенами, в конце зимы. Семена высевают в контейнер с субстратом, рекомендованным для выращивания насекомоядных растений, и содержат в защищенном месте при температуре 18-20 С. Виды росянки можно размножать семенами, делением кустов или листовыми черенками.

Росянка розеана (Drosera roseana) выпускает модифицированные листья, или «геммы», которые можно отделять и сажать как черенки. Виды дионей размножают делением кустов при пересадке. Через два года растения, полученные из семян, можно будет пересадить в террариум или горшок.

Болезни и вредители

Несмотря на свою насекомоядность, плотоядные растения могут подвергаться нападению насекомых-вредителей, от которых они не могут избавиться самостоятельно. Так, для них представляет опасность мучнистый червец, которого следует собирать вручную или кисточкой. Опасными будут неправильное питание этих растений и их отравление химическими препаратами. В обоих случаях листья начнут вянуть и отмирать. Повышенная температура, избыток солнечного света, низкий уровень влажности или недостаток влаги – все это может послужить причиной заболеваний насекомоядных растений. У некоторых из корневищных растений может появляться корневая гниль.

Растения – охотники

Хищные растения не могут двигаться, преследуя добычу. У видов рода Dionaea имеются двухдольные листья с длинным тонким черешком с центральной прожилкой, способной сокращаться и захлопывать лист, когда на него попадает насекомое. Листья непентесов снабжены длинными усиками, оканчивающимися кувшинчиками с производимой растением жидкостью. В ней насекомые, соскользнув, тонут и перевариваются под действием пищеварительных ферментов. У саррацений вогнутые продолговатые листья с приятно пахнущей жидкостью, привлекающей и заманивающей насекомых в ловушку. Большинство насекомоядных растений осуществляют процесс фотосинтеза и частично питаются, как и другие растения.

Насекомоядные растения очень популярны. Их поклонники обмениваются опытом по их выращиванию на многочисленных специализированных сайтах, адреса которых можно найти в сети Интернет.

Ссылка по теме: Луковичные растения – фото и названия

На заметку: что едят хищные растения

«Диета» насекомоядных растений зависит от их вида. Растения рода пузырчатка (Utricularia) и альдрованда (Aldrovanda) обитают в воде, питаясь личинками мошкары и мелкими ракообразными. Некоторые наземные насекомоядные растения питаются только мошками и комарами; другие захватывают мелкие личинки, муравьев, паучков и т.д. Самое прожорливое из насекомоядных растений — росянка капская Chemoby — способна переварить даже небольшую лягушку.

Самое крупное из насекомоядных растений — непентес, или кувшиночник. Особо крупные кувшины могут вмещать до 1-2 литров жидкости, однако это растение способно захватывать насекомых не крупнее личинок, муравьев или паучков.

Незаметное цветение

Большинство насекомоядных растений расцветают весной и летом, однако их цветение, в основном, незначительное, служит только для размножения. Исключение составляет род саррацения, отличающийся декоративными цветками. Некоторые из видов непентеса выделяются декоративными, ярко окрашенными или пятнистыми асцидиями.

Слева направо:

Росолист лузитанский (Drosophyllum lusitanicum) — многолетник, вырастающий до 30 см.Его молодые листья длиной 20 см и шириной 3 см выделяют клейкую жидкость, необходимую для захвата и переваривания насекомых.

Уникальная дарлингтония калифорнийская (Darlingtonia californica). Это многолетнее растение может вырастать до 1 м. Оно отличается побегоносными корневищами и розетками из пяти-восьми желтых или желто-зеленых листьев.

Цефалотус мешочковидный (Cephalotus follicu laris) — корневищное, разветвленное растение с блестящими зелеными, собранными в розетку листьями длиной 5-7 см, часто с розоватыми краями, и служащим ловушкой для насекомыхворсистым, красновато-зеленым приспособлением в виде длиной 5 см и шириной 2,5 см.

Жирянка обыкновенная (Pinguicola vulgaris) — миниатюрное (до 10 см в высоту) растение с зеленовато-желтыми стелющимися листьями длиной 2,5 см и шириной 0,5 см.

Слева: пузырчатка обыкновенная (Utricularia vulgaris) — многолетнее водное растение, выпускающее нитевидные побеги длиной до 1 м, с многочисленными листьями длиной от 1,5 до 6 см, надвое разделенными у основания.

Отдельной строкой: виды росянки

Вы много слышали о растениях, которые питаются насекомыми. Этакие растительные хищники. Так вот, много из них принадлежит к семейству с очень симпатичным и приятным для слуха названием -Росянковые. Большинство растений его насекомоядные, а вот растущие в воде, «поедают» рачков, но могут закусить и маленькой рыбешкой. На территории Украины встречается 3 вида этих «кусачих» крох.

Очень интересно наблюдать за тем, как охотится росянка. И лучше всего это делать в погожий ясный день. Как только кустик раскроет свои листочки, на их волосках появляются блестящие капельки-росинки. Очень сложно насекомому обойти стороной такую замечательную, красивую приманку. Но даже самое незначительное прикосновение к этой заманчивой переливающейся капельке смертельно опасно – хоботок сразу крепко приклеивается. Когда летунья пытается освободиться, то прилипают и лапки и крылышки. И пропала маленькая жизнь… А листок начинает сворачиваться и продолжает выделять все новые и новые капельки «росы», которая удерживает насекомое. Но это не все – волоски выделяют еще и сок, который напоминает пепсин -пищеварительный фермент желудочного сока – он то и помогает переварить добычу. А когда все съедено без остатка, то листик через несколько дней снова открывается, выделяя новую порцию клейкой «росы» – и готова ловушка для очередной жертвы.

Росянка круглолистная

В народе очень часто ее называют царевы очи, божья роса, солнечная роса, росичка, росица, любимая трава: так много

эпитетов для названия лишь одного растения! А само оно, можно сказать – «от горшка два вершка», ведь стебель очень короткий и практически незаметен. От этого «невидимого» стебля поднимаются 2-3 цветочные стрелки и смотрят в разные стороны округлые листья диаметром до 2 см, собранные в прижатую к земле розетку. Листья сверху и по краям усажены красноватыми железистыми волосками в виде головок на длинных стебельках, которые достигают в длину 4-5 мм. Цветы у всех видов – мелкие, белого цвета, собраны в кистевидные соцветия. Распускаются они в июне и цветут вплоть до конца августа. Гладкие плоды-коробочки появляются в августе-сентябре. Они раскрываются 3 створками и разбрасывают вокруг маленькие светло-бурые веретеновидные семена.

Росянка английская

Свое название, возможно, этот вид получил по месту первого обнаружения -Англии. Раньше растение было распространено достаточно широко на территории Земли, но сейчас, из-за всеобъемлющей деятельности человека и попало в Красную книгу. Листовые пластинки этой росянки линейные, продолговатые, шириной около 5мм, а в длину 1,5-3 см. Вместе с черешком общая длина листа может быть 5-10 см. Поверхность листьев покрыта крупными красными железистыми волосками. Цветет растение в июле-августе. Ее соцветия располагаются на тонких красноватых цветоносах длиной около 25 см. Плоды-коробочки раскрываются 5 створками, разбрасывая мелкие черные или черно-бурые семена.

Росянка промежуточная

В отличие от своих предыдущих сородичей она встречается не только в Европе и Украине (на сегодняшний день чрезвычайно редко), но и обитает в Южной Америке. Это, пожалуй, самый маленький вид, достигающий в высоту всего лишь 5-8 см. Стебель ее дуговидный у основания, листья обычно обратно-яйцевидной формы, направлены вверх и как у всех представителей рода собраны в розетку и покрыты множеством красных железистых волосков. Соцветие раскрывает свои цветки в июле-августе. Если у росянки круглолистной плод – гладенькая коробочка, то у нее – коробочка снабжена продольными бороздками. Да и каждое семя образует воздушную камеру и поэтому не тонет в воде.

Реклама

Ниже другие записи по теме "Дача и сад - своими руками"

Декоративная клумба подушка своими руками: Как сделать своими руками декоративную...

Подпишитесь на обновления в наших группах.

Будем друзьями!

goabkhazia.ru

Plantes prédatrices - photos et noms

publicité

Ces plantes, qui se nourrissent de larves et d’insectes, nécessitent une technique de culture particulière, très différente de la culture de plantes d’intérieur ou de jardin.

Les plantes insectivores reçoivent les nutriments nécessaires des petites créatures vivantes capturées. Ils diffèrent des plantes qui capturent temporairement les insectes et ne les tuent pas, comme certaines des orchidées qui couvrent leurs captifs avec du pollen et les libèrent ensuite. Ils sont aussi différents des plantes du genre roridula, qui attrapent et tuent des insectes, mais ne s'en nourrissent pas.

Les plantes insectivores reçoivent des insectes des sels minéraux, que d'autres plantes sont extraites du sol au moyen de racines. On connaît les espèces (et les sous-espèces) 600 de ces plantes prédatrices. Cependant, la pollution de l'environnement et la réduction des habitats menacent nombre d'entre elles.

Techniques de croissance

Ces plantes inhabituelles sont apparues à la suite du processus d'évolution. Ils devaient survivre dans des conditions particulièrement défavorables, avec une pénurie aiguë de minéraux et autres nutriments normalement présents dans le sol. C'est pourquoi des techniques spéciales doivent être utilisées pour cultiver ces plantes. Des plantes insectivores de genres ont été élevées en pépinière l'attrape-mouche de Vénus (Dionaea) et les non-pentes, ou fabricant de cruche (Nepenthes)-très spectaculaire, mais en même temps très capricieux et complexe en culture.

Pour les plantes du genre Dionaea il est très difficile de créer des conditions appropriées - ils grandissent généralement seulement après une longue pratique. Plantes du genre Nepenthes plus robuste, mais nécessite également une grande attention et une expérience en matière de reproduction. Il est préférable de commencer avec des espèces assez robustes: prédateur prédateur (Drosera spatulata) ou capsa sundew (Drosera capensis). De nombreuses plantes insectivores ont une période de sommeil (ou de repos). Dans la plupart des cas, il tombe en hiver. En espèces le rituel (Drosera), la piraterie (Pinguicola) et le pemphigus (Utricularia) Pendant la période de sommeil, l'apparence des plantes change - elles deviennent plus compactes, de nouveaux bourgeons épais et forts et des germes se forment sur eux. Plantes des genres Darlingtonia (Darlingtonia), dionaea (Dionaea) et sarracenia (Sarracenia) Au cours de cette période, au contraire, ils cessent de croître ou toute la partie aérienne disparaît au rhizome. La transition de la plante à la phase de repos peut être facilitée par une chaleur excessive. Dans la nature, la période de sommeil (ou de repos) dure environ trois mois et la plupart des espèces ont besoin de basse température et d'un bon éclairage.

Containers

Pour la culture des plantes carnivores, vous pouvez utiliser des pots ou des bols de taille moyenne (8-12 cm de diamètre), mais il est préférable de les cultiver dans miniteplitse destinés uniquement à ces plantes, ou dans la cage (récipient avec un verre transparent ou (mieux) parois en Plexiglas) où vous pouvez créer un microclimat idéal. Les plantes du genre Nepenthes se développent également bien dans des paniers suspendus ou des "boules" de tourbe et de sphaigne.

Sur la photo:

1. Droite: une sorte de nepentes avec ascidène (feuille ou partie de la feuille servant à piéger les insectes) est de couleur jaune acide.

2. une sorte de nepentes avec une ascidie bicolore.

3. sarracenia de Moore (Sarra-cenia mooreana).

Ссылка по теме: Plantes frisées pour le jardin et les cottages - photos et noms

Sol pour la culture de plantes carnivores insectivores

La plupart des plantes carnivores proviennent des régions chaudes et humides, donc idéal pour les salit avec un pH 4-5,5, constitué d'un mélange de tourbe et de sphaigne grossière, avec l'ajout de sable grossier (sable de plage ne doit pas être utilisé car il contient des contaminants de sel). Vous pouvez utiliser différents types de tourbe (par exemple, avec des fibres grossières), mais au lieu de sable peut être ajouté au substrat ou de la vermiculite Agroperlite. Vous pouvez obtenir un substrat approprié et mélanger l'écorce avec de la tourbe, mais ce mélange nécessitera un soin particulier. Dans tous les cas, le substrat ne doit pas contenir d’engrais ou d’autres produits chimiques non tolérés par les plantes insectivores. Avant de planter les plantes, le mélange de sol préparé est arrosé. La tourbe doit toujours rester humide, car lorsqu'elle sèche, elle perd sa structure et arrête de retenir l'humidité.

Les plantes insectivores peuvent être cultivées en pots, mais pour de meilleurs résultats, il est toujours recommandé de les placer dans une mini-serre ou dans un terrarium.

Eau et arrosage des plantes prédatrices

Lors de l'arrosage, il est nécessaire d'utiliser de l'eau purifiée sans chlore (l'eau de pluie est le meilleur choix). L'eau du robinet avant l'arrosage doit être défendue pendant plusieurs jours. Dans l'eau du robinet, les impuretés contiennent souvent du chlore et du calcium, ce qui peut entraîner la mort de plantes insectivores. La plupart d'entre eux viennent des types de zones humides, et ont donc besoin d'arrosage abondant: le sol doit toujours être maintenu humide de sorte que lorsqu'il est pressé avec le doigt l'eau est apparu sur la surface. En outre, 1 -3 cm d'eau doit être laissé dans la casserole. Seules certaines espèces, telles que le tubercule, doivent cesser d’arroser pendant la période de repos.

Illumination de plantes insectivores

Les plantes cultivées dans le terrarium nécessitent un éclairage artificiel. À cette fin, les lampes à lumière fluorescente froide sont parfaites. Il n'est pas recommandé d'utiliser des lampes à incandescence, car elles augmentent également la température de l'habitat de la plante. Les lampes utilisées pour l'éclairage des plantes ordinaires ne conviennent pas non plus. Pour éclairer un petit terrarium (1 x 0,5 m), deux à quatre lampes sont nécessaires, situées à au moins 40 cm des plantes. Les plantes insectivores cultivées en dehors du terrarium ont besoin d'une lumière vive, mais ne tolèrent pas l'excès de lumière solaire (surtout en été).

Влажность

Le taux d'humidité minimum pour la plupart des espèces de plantes insectivores devrait être 50% et le niveau maximum - 90%. Le terrarium ou la mini-flamme ne peut jamais être complètement fermé. Toutes sortes de plantes insectivores (en particulier les larves) ont besoin d'une bonne circulation d'air. Les seules exceptions sont les non-artisans.

À gauche: les feuilles du soleil de Watari se bouchent. Droite: feuilles de mouche de Vénus (Dionaea muscipula) gros plan.

Ссылка по теме: Plantes toxiques - description du nom

La température de croissance

Les besoins des plantes insectivores à la température de l'environnement dépendent de leur type et de leur phase de développement (repos). En général, la température ne doit jamais dépasser 35-38 'C. Les Nepentes tolèrent difficilement les températures supérieures à 20-22 'C; Sundew sera à l'aise avec 4-5 * Avec l'hiver et avec 20 * Avec l'été. Saracenia et darlingtonia ne tolèrent pas les températures hivernales inférieures à 5 'C. Au printemps et en été, la température optimale pour eux sera la température de 20-22 'C.

Engrais et nutrition des plantes carnivores

Les plantes insectivores ne tolèrent pas les engrais chimiques. Ils sont également incapables de digérer les insectes morts. Les plantes insectivores ne peuvent pas être nourries avec de la viande - elles sont adaptées au leurre et à la capture des insectes, qui devront être offertes aux plantes vivantes.

Transplantation et reproduction de plantes insectivores

Les plantes prédatrices cultivées en pot sont transplantées à la fin de l'hiver, tous les deux ou trois ans, voire moins, car ces plantes n'aiment pas être souvent perturbées. Pendant la transplantation, les plantes qui se multiplient par division peuvent être divisées pour produire de nouvelles plantes. Dans les terrariums, une fois tous les deux ou trois ans, il est nécessaire de remplacer partiellement le sol. En général, les méthodes de reproduction dépendent du type de plante. Lin Biblium (Byblis liniflora) ne peut se multiplier que par les graines, à la fin de l'hiver. Les graines sont semées dans un récipient avec le substrat recommandé pour la culture de plantes carnivores, et conservés dans un endroit sombre à une température 18-20 C. Types Drosera peut être multiplié par graines, en divisant les buissons ou boutures de feuilles.

Rosa Rosaana (Drosera roseana) produit des feuilles modifiées, ou "gemmes", qui peuvent être séparées et plantées comme des boutures. Les types de dionies sont multipliés en divisant les buissons pendant la transplantation. En deux ans, les plantes obtenues à partir des graines peuvent être transplantées dans un terrarium ou un pot.

Maladies et ravageurs

En dépit de son insectivores, les plantes carnivores peuvent être attaquées par des insectes, dont ils ne peuvent pas vous échapper. Donc, pour eux, la vers de farine poudreuse est un danger, qui doit être collecté manuellement ou avec une brosse. La malnutrition de ces plantes et leur empoisonnement aux produits chimiques seront dangereux. Dans les deux cas, les feuilles commenceront à s'estomper et à mourir. Augmentation de la température, excès de soleil, faible humidité ou manque d'humidité - tout cela peut provoquer des maladies chez les plantes insectivores. Certaines plantes à rhizomes peuvent avoir la pourriture des racines.

Les plantes sont des chasseurs

Les plantes prédatrices ne peuvent pas se déplacer à la poursuite des proies. Les espèces du genre Dionaea ont des dicotylédones avec un long pétiole mince avec une veine centrale qui peut rétrécir et claquer la feuille quand un insecte y pénètre. Les feuilles des non-pentes sont pourvues de longues antennes se terminant par des cruches contenant le liquide produit par la plante. Dans celui-ci, les insectes, glissent, se noient et digèrent sous l'action d'enzymes digestives. Avoir des sarraces feuilles oblongues concaves avec un liquide agréablement odorant, attirant et attirant les insectes dans un piège. La plupart des plantes insectivores effectuent le processus de photosynthèse et se nourrissent partiellement, comme les autres plantes.

Les plantes insectivores sont très populaires. Leurs fans partagent leur expérience de les cultiver sur de nombreux sites spécialisés, dont les adresses peuvent être trouvées sur Internet.

Ссылка по теме: Bulbous - photos et noms

À la note: que mangent les plantes carnivores

Le "régime" des plantes insectivores dépend de leur espèce. Plantes du genre pemphigus (Utricularia) и aldrovanda (aldrovanda) vivent dans l'eau, se nourrissant de larves de moucherons et de petits crustacés. Certaines plantes insectivores terrestres ne mangent que des moustiques et des moustiques; d'autres capturent de petites larves, des fourmis, des araignées, etc. La plus gourmande des plantes insectivores - le pom-pom girl Capsicum Chimew - est capable de digérer même une petite grenouille.

La plus grande des plantes insectivores est les neptens, ou la cruche. Surtout grands pots peuvent contenir jusqu'à 1-2 litres de liquide, mais cette plante est capable de capturer les larves d'insectes, les fourmis ne plus grandes ou les araignées.

Floraison discrète

La plupart des plantes insectivores fleurissent au printemps et en été, mais leur floraison, surtout petite, ne sert qu'à la reproduction. L'exception est le genre de sarracenia, qui se distingue par des fleurs décoratives. Certains types de non-pence se distinguent par des ascidiens décoratifs, colorés ou tachetés.

De gauche à droite:

Rosolist Lusitanien (Drosophyllum lusitanicum) - vivace, poussant à 30 cm.Ses jeunes feuilles 20 cm de long et 3 cm de large dégagent le liquide adhésif nécessaire à la capture et à la digestion des insectes.

Unique Darlingtonia californica. Cette plante vivace peut atteindre 1 M. Elle se distingue par des rhizomes et des rosettes de cinq à huit feuilles jaunes ou jaune-vert.

Cefalotus sacculaire (Cephalotus follicu laris) - rhizome, plante ramifiée avec des feuilles vertes brillantes recueillies dans la sortie 5-7 cm de longueur, souvent avec des bords rosâtres, et servant à piéger les insectesappareil mollet, vert rougeâtre sous la forme d'une longueur de 5 cm et d'une largeur de 2,5 cm.

Faisan commun (Pinguicola vulgaris) - une plante miniature (jusqu'à 10 cm de hauteur) avec des feuilles rampantes jaune verdâtre de longueur 2,5 cm et une largeur 0,5 cm.

À gauche: pemphigus vulgaire (Utricularia vulgaris) - plante aquatique à long terme qui produit des pousses filamenteuses longueur 1 m, avec de nombreuses feuilles longues de 1,5 à 6 cm, divisé en deux au fond.

Ligne séparée: types de bruits de soleil

Vous avez beaucoup entendu parler des plantes qui se nourrissent d'insectes. Ce sont des prédateurs de plantes. Donc, beaucoup d'entre eux appartiennent à la famille avec un nom très agréable et agréable pour entendre: Rosy. La plupart des plantes sont insectivores, mais poussent dans l'eau, «mangent» des crustacés, mais peuvent manger un petit poisson. Sur le territoire de l'Ukraine, il y a des espèces 3 de ces miettes "kusachih".

C'est très intéressant de regarder la chasse au soleil. Et il vaut mieux le faire un beau jour. Dès que le buisson révèle ses feuilles, des gouttelettes de rosée brillantes apparaissent sur ses poils. Il est très difficile pour un insecte de contourner un si bel appât. Mais le moindre contact avec cette gouttelette irisée et tentante est mortellement dangereux - le proboscis est immédiatement adhéré fermement. Lorsque flyunya tente de se libérer, les pattes et les ailes adhèrent. Et une petite vie a disparu ... Et la feuille commence à se recroqueviller et continue à allouer de plus en plus de gouttes de "rosée", ce qui maintient l'insecte. Mais ce n’est pas tout - les poils dégagent également le jus, qui ressemble à l’enzyme gastrique du suc gastrique - il aide à digérer les proies. Et quand tout est mangé sans laisser de trace, la feuille s'ouvre à nouveau dans quelques jours, soulignant une nouvelle portion de "rosée" collante - et un piège pour une autre victime est prêt.

Rosycele

Dans les gens, on appelle très souvent les yeux de princesse, la goutte de rosée, la rosée, la crabgrass, la goutte de rosée, l’herbe préférée:

épithètes pour le nom d'une seule plante! Et c'est lui-même, nous pouvons dire - "du pot deux pics", parce que la tige est très courte et presque invisible. De cette « invisible » tige soulevées 2-3 mains florales et regarder dans des directions différentes feuilles arrondies avec un diamètre jusqu'à 2 cm, pressé à la collectés prise de terre. Les feuilles en haut et sur les bords assis poils glandulaires rougeâtres comme têtes de longues tiges qui atteignent la longueur 4-5 mm. Fleurs dans toutes les espèces - petites, blanches, recueillies dans les inflorescences racémeuses. Ils fleurissent en juin et fleurissent jusqu'à la fin du mois d'août. Des boîtes à fruits lisses apparaissent en août-septembre. Ils sont ouverts par les feuilles de 3 et se dispersent autour des petites graines en forme de fuseau brun clair.

Palissandre anglais

Son nom, peut-être, cette espèce a reçu sur le site de la première découverte en Angleterre. Auparavant, la plante a été largement répandu sur le territoire de la Terre, mais maintenant, en raison de l'activité humaine complète et est tombé dans le Livre rouge. Des disques de feuilles de Drosera linéaire, de forme oblongue, à peu près la largeur et de longueur 5mm 1,5-3 cm. Ensemble d'une longueur totale de la tige de la feuille peuvent être 5-10 cm. La surface est recouverte d'un grand feuilles rouges poils glandulaires. La plante fleurit en juillet-août. Son inflorescence disposé sur la longueur mince pédoncules rougeâtre d'environ 25 cm. Les boîtes à rabats décrits fruits 5, dispersant de fines graines noir ou noir-brun.

Aubier intermédiaire

Contrairement à leurs cousins ​​précédents, elle se trouve non seulement en Europe et en Ukraine (pour aujourd'hui est extrêmement rare), mais vit aussi en Amérique du Sud. Ceci est peut-être la plus petite espèce, atteignant une hauteur de seulement 5-8 cm. Stem son arc de cercle à la base, les feuilles sont généralement en forme de dos d'oeuf, dirigée vers le haut et comme tous les membres du genre recueillis dans la prise, et couvert de nombreux poils glandulaires rouges. L'inflorescence révèle ses fleurs en juillet-août. Si le soleil est un foetus à face ronde - une petite capsule lisse, il a un sillon longitudinal. Et chaque graine forme une chambre à air et ne coule donc pas dans l'eau.

publicité

Ci-dessous d'autres entrées sur le thème "Dacha et jardin - avec leurs propres mains"

Coussin décoratif à fleurs avec vos propres mains: Comment faire vos propres mains décoratives ...

Abonnez-vous aux mises à jour de nos groupes.

Soyons amis!

vsaduidoma.com

Predatory växter - foton och namn

annons

Dessa växter, som utfodrar larver och insekter, kräver en särskild odlingsteknik, väldigt annorlunda än odling av vanliga inomhus- eller trädgårdsväxter.

Insektskyddande växter får de nödvändiga näringsämnena från de fångade små levande varelserna. De skiljer sig från växter, tillfälligt spännande insekter och inte döda dem, eftersom vissa orkidéer, som täcker deras fångar pollen, och sedan låta dem gå fria. De är också till skillnad från växter av släktet roridula (roridula), som fångar och dödar insekter, men matar inte på dem.

Insektskyddande växter får från insekter mineralsalter, vilka andra växter extraheras från jorden med hjälp av rötter. Det är känt om 600-arter (och underarter) av sådana rovplantor, men föroreningar av miljön och minskning av livsmiljöer hotar många av dem med utrotning.

Tillväxttekniker

Dessa ovanliga växter uppstod som ett resultat av utvecklingsprocessen. De behövde överleva i särskilt ogynnsamma förhållanden, med en akut brist på mineral och andra näringsämnen som normalt finns i marken. Därför måste speciella tekniker användas för att odla dessa växter. Insektskyddande växter av släkten föddes i plantskolor Venus flytrap (Dionaea) och non-pentesna, eller kannan maker (Nepenthes)- väldigt spektakulärt, men samtidigt väldigt lustfullt och komplext i odling.

För växter av släktet Dionaea Det är väldigt svårt att skapa lämpliga förhållanden - de växer vanligtvis bara efter en lång träning. Planter av släktet Nepenthes mer hård, även om det krävs stor uppmärksamhet och erfarenhet av avel. Det är bäst att börja med ganska hårda arter: rovdjur (Drosera spatulata) eller soluppgång capsa (Drosera capensis). Många insektätande växter har en sömnperiod (eller vila). I de flesta fall faller det på vintersäsongen. I arter soluppgång (Drosera), piratkopiering (Pinguicola) och pemphigus (Utricularia) Under sömnperioden förändras växternas utseende - de blir mer kompakta, nya tjocka och starka knoppar och spiralformar på dem. Växter av släkting Darlingtonia (Darlingtonia), dionaea (Dionaea) och sarraceni (Sarracenia) I den här perioden stannar de tvärtom, eller hela den ovanliggande delen dör ner till rhizomen. Övergången av växten till vilopasen kan underlättas genom överdriven värme. I naturen varar viloläge (eller vila) cirka tre månader, och de flesta arter behöver vid denna tid en låg temperatur och bra belysning.

behållare

För odling av köttätande växter kan du använda krukor eller skålar medelstora (8-12 cm i diameter), men det är bäst att odla dem i miniteplitse endast avsedd för sådana anläggningar, eller i buren (behållare med en transparent glas eller (bättre) plexiglas väggar) där du kan skapa ett idealiskt mikroklimat. Växter av släktet Nepenthes växer också bra i amplar eller "bollar" av vitmossa torv.

På bilden:

1. Höger: Nepenthes arter med ascitisk (ark eller arket delen tjänar till att fånga insekter) syra gult.

2. en slags nepentes med en tvåfärgad ascidia.

3. sarracenia av Moore (Sarra-cenia Mooreana).

Ссылка по теме: Curly växter för trädgården och stugorna - bilder och namn

Jord för odling av köttätande köttätande växter

De flesta köttätande växter påbörjar från de varma och fuktiga områden, därför idealisk för dem kommer jord med pH 4-5,5, bestående av en blandning av torv och grova sphagnum, med tillsats av grov sand (strandsand bör inte användas eftersom det innehåller salt föroreningar). Man kan använda olika typer av torv (till exempel, med grövre fibrer), men i stället för sand kan tillsättas till substratet eller vermikulit Agroperlit. Du kan få ett lämpligt substrat och blanda bark med torv, men denna blandning kommer att kräva noggrann vård. Substratet får under inga omständigheter innehålla gödningsmedel eller andra kemikalier som inte tolereras av insektsmedel. Innan planteringen planteras, vattnas den beredda jordblandningen. Torv bör alltid vara fuktig, eftersom när den torkar, förlorar den struktur och slutar behålla fukt.

Insektskyddande växter kan odlas i krukor, men för bästa resultat rekommenderas de fortfarande att placeras i ett minikväxel eller i ett terrarium.

Vatten och vattnande rovdjur

När vattning är nödvändigt att använda renat vatten utan klor (bäst passar regnvatten). Vatten från kranen före vattning ska försvaras i flera dagar. Kranvatten innehåller ofta föroreningar och kalciumklorid, vilket kan leda till döden för köttätande växter. De flesta av dem kommer från olika typer av våtmarker, och behöver därför riklig vattning: jorden bör alltid hållas fuktig så att när man trycker med fingret vattnet dök upp på ytan. Dessutom ska 1-3 cm vatten lämnas i pannan. Endast ett fåtal arter, såsom tuber sileshår behöver vattna fjädring under semesterperioden.

Belysning av insektslevande växter

Växter som odlas i terrariet kräver konstgjord belysning. För detta ändamål är lampor med kallt fluorescerande ljus perfekta. Rekommenderas ej för användning glödlampor eftersom de också höja temperaturen av anläggningen livsmiljö; Lamporna som används för belysning av vanliga växter passar inte heller. För belysning av en liten bur (1 0,5 x m) behövs från två till fyra tuber åtskilda minst 40 cm från anläggningen. Köttätande växter odlas utanför buren, behöver starkt ljus, men kan inte tolerera överskott solljus (särskilt på sommaren).

Влажность

Den minsta fuktnivån för de flesta arter av insektslevande växter bör vara 50%, och den maximala nivån - 90%. Terrarium eller miniglam kan aldrig hållas helt stängt. Alla slags insektslevande växter (speciellt larverna) behöver bra luftcirkulation. De enda undantagen är icke-hantverkare.

Vänster: Blad av Watari Sundew närbild. Höger: Blad av Venus flytrapper (Dionaea muscipula) närbild.

Ссылка по теме: Giftiga växter - Beskrivning av namnet

Tillväxt temperatur

Kraven för insektslevande växter till temperaturen i miljön beror på deras typ och utvecklingsfas (vila). Generellt bör temperaturen aldrig överstiga 35-38 'C. Nepentes tolererar knappast temperaturer över 20-22 'C; sundew kommer att vara bekväm med 4-5 * Med vintern och med 20 * Med sommaren. Saracenia och darlingtonia tolererar inte vintertemperaturer under 5 'C. Under vårsommarperioden kommer den optimala temperaturen för dem att vara temperaturen på 20-22 'C.

Gödsel och näring av köttätande växter

Insektskyddande växter tolererar inte kemiska gödningsmedel. De kan inte heller smälta döda insekter. Insectivorous växter får inte matas med kött - de är anpassade för att locka och fånga insekter, vilket måste erbjudas växter levande.

Transplantation och reproduktion av insektslevande växter

Predatoriska växter som odlas i en kruka transplanteras i slutet av vintern, varannan till tre år eller ännu mindre ofta, eftersom dessa växter inte gillar att vara ofta störda. Under transplantationen kan växter som multipliceras genom division delas för att producera nya växter. I terrarier, en gång i två eller tre år, är det nödvändigt att göra en delvis ersättning av jorden. I allmänhet beror reproduktionsmetoderna på typen av växt. Biblium lin (Byblis liniflora) Den kan förökas endast frö, i slutet av vintern. Frön sås i en behållare med substratet rekommenderas för växande köttätande växter, och förvaras i mörker vid en temperatur 18-20 C. Typer Drosera kan förökas genom frö, genom att dividera buskarna eller blad sticklingar.

Rosa Rosaana (Drosera Roseana) producerar modifierade blad, eller "pärlor", som kan separeras och planteras som sticklingar. Typer av dionier multipliceras genom att dela buskar under transplantation. På två år kan växterna som erhålls från fröet transplanteras till ett terrarium eller en kruka.

Sjukdomar och skadedjur

Trots dess insectivore, kan köttätande växter attackeras av insekter skadedjur, från vilka de inte kan bli av med sig själva. Så för dem är den pulverformiga mjölken en fara, som bör samlas manuellt eller med en pensel. Farligt kommer att vara undernäring av dessa växter och deras förgiftning med kemiska preparat. I båda fallen börjar bladen att blekna och dö. Ökad temperatur, överskott av solljus, låg fuktighet eller brist på fukt - allt detta kan orsaka sjukdomar hos insektsmedel. Några av rhizomplantorna kan ha rotrot.

Växter är jägare

Råtta växter kan inte röra sig i strävan efter byte. Arten av släktet Dionaea har dikotyledoner med en lång tunn petiole med en central ven som kan krympa och slam bladet när en insekt går in i den. Bladen i de icke-pendlarna är försedda med långa antenner som slutar i kanna med den vätska som produceras av växten. I det, insekter, glider, drunknar och smälts under verkan av matsmältningsenzymer. i Sarracenia konkava avlånga blad med en behagligt luktande vätska, lockande och lockande insekter i en fälla. De flesta insektslevande växter utför processen för fotosyntes och delar delvis, som andra växter.

Insektskyddande växter är mycket populära. Deras fans delar sin erfarenhet av att odla dem på många specialiserade webbplatser, vars adresser finns på Internet.

Ссылка по теме: Bulbous växter - foton och namn

Till anteckningen: vad äter köttätande växter

"Diet" av insektslevande växter beror på deras art. Planter av släktet pemphigus (Utricularia) и aldrovanda (Aldrovanda) lever i vatten, matar på larver av myr och små kräftdjur. Några markbaserade växtskyddsmedel växer bara med myggor och myggor; andra fångar små larver, myror, spindlar, etc. Den mest gluttona av insektslevande växter - soluppgång Capsicum Chemoby - kan smälta även en liten groda.

Den största av de insektslevande växterna är neptens eller kannen. Speciellt stora burkar kan hålla upp till 1-2 liter vätska, men den här anläggningen kan fånga insekter som inte är större än larver, myror eller spindlar.

Inconspicuous blomning

De flesta växtskyddande växter blommar på vår och sommar, men deras blomning, mestadels små, tjänar endast för reproduktion. Undantaget är sarraceniens släkt, som kännetecknas av dekorativa blommor. Några av de typer av non-pence präglas av dekorativa, ljusa färgade eller prickade ascidians.

Från vänster till höger:

Rosolist Lusitanian (Drosophyllum lusitanicum) - ständigt växande till 30 cm.Dess unga blad 20 cm lång och 3 cm bred ger bort den vidhäftande vätskan som behövs för insamling och uppslutning av insekter.

unik Darlingtonia californica. Denna fleråriga växt kan växa till 1 m. Den kännetecknas av rungliga rhizomer och rosetter med fem till åtta gula eller gulgröna löv.

Cefalotus saccular (Cephalotus follicu laris) - rhizom, grenad växt med glänsande grön, sammansatta blad 5-7 cm lång, ofta med rosa kanter, och tjänar som en insektfällafleecy, rödgrön anordning i form av en längd av 5 cm och en bredd av 2,5 cm.

Gemensam fasan (Pinguicola vulgaris) - En miniatyr (upp till 10 cm i höjd) planteras med gröngula krypande blad av längd 2,5 cm och en bredd av 0,5 cm.

vänster: pemphigus vulgaris (Utricularia vulgaris) - en perennig vattenväxt som producerar trådformiga skott upp till 1 m lång, med många blad från 1,5 till 6 cm lång, i två separerade vid basen.

Separat linje: Typer av soluppgång

Du har hört mycket om växter som matas på insekter. Dessa är växtodlare. Så, många av dem tillhör familjen med ett mycket trevligt och trevligt namn för att höra: Rosy. De flesta växter är insectivorösa, men växer i vatten, "äter" kräftdjur, men kan äta en liten fisk. På Ukrainas territorium finns 3-arter av dessa "kusachih" -krummer.

Det är väldigt intressant att titta på soluppgången. Och det är bäst att göra det på en bra fin dag. Så snart busken avslöjar sina löv, dyker upp glänsande duggdroppar på deras hår. Det är mycket svårt för en insekt att kringgå en sådan underbar, vacker bete. Men även den minsta beröringen till denna frestande iriserande droppe är dödligt farlig - proboscisen är omedelbart fast vidhäftad. När flyunya försöker frigöra sig, klibbar tassarna och vingarna sig. Och ett litet liv försvann ... Och bladet börjar curl upp och fortsätter att tilldela fler och fler droppar "dugg", som håller insekten. Men det här är inte allt - håren ger också av saften, som liknar pepsin-matsmältningsenzym av magsaft - det hjälper dig att smälta byte. Och när allt är ätit utan spår, öppnar bladet igen om några dagar och markerar en ny del av klibbig "dagg" - och en fälla för ett annat offer är klart.

rundsileshår

I folket kallas det ofta prinsessans ögon, daggdrogen, dagggen, crabgrassen, daggdrogen, favoritgräset: så mycket

epitheter för namnet på bara en växt! Och det kan vi säga - "från krukan två toppar", eftersom stammen är mycket kort och nästan osynlig. Från denna "osynliga" stem upp 2-3 blommor händer och titta i olika riktningar rundade blad med en diameter upp till 2 cm samlade pressade mot marken uttaget. Bladen i toppen och vid kanterna sittande rödaktiga körtelhår som huvuden på långa stjälkar som når 4-5 mm längd. Blommor i alla arter - små, vita, samlade i racemosblomställningar. De blommar i juni och blommar fram till slutet av augusti. Släta fruktkartonger visas i augusti-september. De öppnas av 3 löv och sprids runt de små ljusbruna spindelformade frön.

Engelska rosenträ

Dess namn fick kanske den här arten på platsen för den första upptäckten England. Tidigare har anläggningen en stor spridning på territoriet i jorden, men nu, på grund av den omfattande mänsklig aktivitet och föll i Red Book. Bladskivor av Drosera linjära, avlång, nästan 5mm bredd och i längd 1,5-3 cm. Tillsammans med stammen totala längden av arket kan vara 5-10 cm. Ytan är täckt med stora röda blad körtelhår. Växten blommar i juli-augusti. Dess blomställning anordnad på tunn rödaktig skaft längd av ca 25 cm. De fruktlådor avslöjas 5 klaffar, spridning fina svarta eller svart-bruna frön.

Sapwood intermediär

Till skillnad från sina tidigare släktingar finns det inte bara i Europa och Ukraina (idag är det extremt sällsynt), men bor också i Sydamerika. Detta är kanske de minsta arter, når en höjd av endast 5-8 cm. Stem dess bågformiga vid bas, Bladen är vanligtvis tillbaka-äggformad, riktad uppåt och som alla medlemmar av släktet uppsamlas i utloppet, och täckt med många röda körtelhår. Blomställningen avslöjar sina blommor i juli-augusti. Om sundew rotundifolia frukt - Gorny boxen, kommer det - en låda försedd med längsgående spår. Och varje frö bildar en luftkammare och sjunker därför inte i vattnet.

annons

Nedanför andra poster i ämnet "Dacha och trädgård - med egna händer"

Dekorativ blomsterkudde med egna händer: Hur man gör egna händer dekorativa ...

Prenumerera på uppdateringar till våra grupper.

Låt oss vara vänner!

vsaduidoma.com

Roofzuchtige planten - foto's en namen

advertentie

Deze planten, die zich voeden met larven en insecten, hebben een speciale kweektechniek nodig, die zeer verschilt van de teelt van gewone kamerplanten of tuinplanten.

Insectenetende planten ontvangen de noodzakelijke voedingsstoffen van de gevangen genomen kleine levende wezens. Ze verschillen van planten, tijdelijk spannende insecten en niet om hen te doden, zoals sommige orchideeën, die hun gevangenen pollen, en dan hen te laten gaan gratis. Ze zijn ook niet zoals planten van het geslacht roridula (roridula), die insecten vangen en doden, maar voer er niet van.

Insectenetende planten ontvangen van insecten minerale zouten, die andere planten worden gewonnen uit de bodem door middel van wortels. Het is bekend over 600 soorten (en ondersoorten) van dergelijke roofzuchtige planten, echter, vervuiling van het milieu en reductie van habitats bedreigt veel van hen met uitsterven.

Groeitechnieken

Deze ongewone planten ontstonden als een resultaat van het proces van evolutie. Ze moesten overleven in bijzonder ongunstige omstandigheden, met een acuut tekort aan mineralen en andere voedingsstoffen die normaal in de bodem worden aangetroffen. Dat is de reden waarom speciale technieken moeten worden gebruikt om deze planten te laten groeien. Insectenetende planten van geslachten werden gefokt in kwekerijen de Venus flytrap (Dionaea) en de niet-pentes, of kan maker (Nepenthes)-zeer spectaculair, maar tegelijkertijd zeer wispelturig en complex in de teelt.

Voor planten van het geslacht Dionaea het is erg moeilijk om geschikte omstandigheden te creëren - ze groeien meestal pas op na een lange oefening. Planten van het geslacht Nepenthes meer winterhard, maar vereisen ook veel aandacht en ervaring in de fokkerij. Het is het beste om te beginnen met tamelijk winterharde soorten: roofzuchtig roofdier (Drosera spatulata) of zonnedauw capsa (Drosera capensis). Veel insectenetende planten hebben een periode van slaap (of rust). In de meeste gevallen valt het op het winterseizoen. In soorten zonnedauw (Drosera), piraterij (Pinguicola) en pemphigus (Utricularia) Tijdens de slaapperiode verandert het uiterlijk van planten - ze worden compacter, nieuwe dikke en sterke knoppen en spruiten vormen zich op hen. Planten van genera Darlingtonia (Darlingtonia), dionaea (Dionaea) en sarracenia (Sarracenia) In deze periode, integendeel, houden ze op te groeien of sterft het gehele bovengrondse gedeelte af tot aan de wortelstok. De overgang van de plant naar de rustfase kan worden vergemakkelijkt door overmatige hitte. In het wild duurt de periode van slapen (of rusten) ongeveer drie maanden en de meeste soorten hebben op dit moment een lage temperatuur en een goede verlichting nodig.

containers

Voor de teelt van vleesetende planten u potten gebruikt of kommen middelgrote (8-12 cm in diameter), maar is het het beste om te groeien in miniteplitse alleen bedoeld voor dergelijke installaties of in de kooi (houder met een transparant glazen of (beter) Plexiglas wanden) waar je een ideaal microklimaat kunt creëren. Planten van het geslacht Nepenthes ontwikkelen zich ook goed in hanging baskets of "balls" van turf en veenmos.

Op de foto:

1. Rechts: een soort nepentes met ascidene (blad of een deel van het blad dat dient om insecten te vangen) is zuurgeel van kleur.

2. een soort van nepentes met ascidia in twee kleuren.

3. sarracenia van Moore (Sarra-cenia mooreana).

Ссылка по теме: Krullende planten voor de tuin en huisjes - foto's en namen

Grond voor de teelt van insectenetende vleesetende planten

De meeste vleesetende planten afkomstig van de warme en vochtige gebieden, dus ideaal voor hen vervuilt met pH 4-5,5, bestaande uit een mengsel van turf en grof veenmos, onder toevoeging van grof zand (zand strand mag niet worden gebruikt omdat het zout bevat verontreinigingen). U kunt verschillende soorten turf gebruikt (bijvoorbeeld met grovere vezels), maar in plaats van zand kan worden toegevoegd aan het substraat of vermiculiet Agroperlit. U kunt een geschikte ondergrond verkrijgen en schors mengen met turf, maar dit mengsel moet zorgvuldig worden behandeld. In elk geval mag het substraat geen meststoffen of andere chemicaliën bevatten die niet worden verdragen door insectenetende planten. Alvorens de planten te planten, wordt het bereide grondmengsel gedrenkt. Veen moet altijd vochtig blijven, want als het droogt, verliest het structuur en stopt het met het vasthouden van vocht.

Insectenetende planten kunnen worden gekweekt in potten, maar voor het beste resultaat, worden ze nog steeds aanbevolen om te worden geplaatst in een mini-kas of in een terrarium.

Water en roofzuchtige planten

Bij het water geven is het noodzakelijk om gezuiverd water zonder chloor te gebruiken (regenwater is de beste keuze). Water uit de kraan voor het sproeien moet enkele dagen worden verdedigd. In kraanwater bevatten vaak onzuiverheden van chloor en calcium, wat kan leiden tot de dood van insectenetende planten. De meeste van hen komen uit de aard van de waterrijke gebieden, en daarom overvloedige water nodig: de grond moet altijd vochtig worden gehouden, zodat wanneer ingedrukt met uw vinger het water verscheen op het oppervlak. Bovendien moet 1 -3 cm water in de pan blijven liggen. Slechts enkele soorten, zoals knolzoden, hoeven tijdens de rustperiode te stoppen met water geven.

Verlichting van insectenetende planten

Planten die in het terrarium worden gekweekt, hebben kunstmatige verlichting nodig. Voor dit doel zijn lampen met koud fluorescerend licht perfect. Het wordt niet aanbevolen om gloeilampen te gebruiken, omdat deze ook de temperatuur van de planthabitat verhogen; De lampen die worden gebruikt voor het aansteken van gewone planten passen ook niet. Voor belichting van een kleine kooi (1 0,5 x m) nodig twee tot vier buizen afstand minimaal 40 cm van de plant. Insectenetende planten die buiten het terrarium zijn gegroeid, hebben fel licht nodig, maar verdragen geen overmatig zonlicht (vooral in de zomer).

Влажность

Het minimale vochtgehalte voor de meeste soorten insectenetende planten moet 50% zijn en het maximale niveau - 90%. Terrarium of minivlam kan nooit volledig gesloten worden gehouden. Allerlei insectenetende planten (vooral de larven) hebben een goede luchtcirculatie nodig. De enige uitzonderingen zijn niet-ambachtslieden.

Links: bladeren van de Watari zonnedauw close-up. Rechts: bladeren van Venus flytrapper (Dionaea muscipula) close-up.

Ссылка по теме: Giftige planten - beschrijving van de naam

Groeitemperatuur

De eisen van insectenetende planten aan de temperatuur van het milieu zijn afhankelijk van hun type en fase van ontwikkeling (rust). Over het algemeen mag de temperatuur 35-38 'C nooit overschrijden. Nepentes verdraagt ​​nauwelijks temperaturen boven 20-22 'C; zonnedauw zal comfortabel zijn met 4-5 * Met de winter en met 20 * Met de zomer. Saracenia en Darlingtonia tolereren geen wintertemperaturen onder 5 'C. In de lente-zomerperiode is de optimale temperatuur voor hen de temperatuur van 20-22 'C.

Meststof en voeding van vleesetende planten

Insectenetende planten verdragen geen chemische meststoffen. Ze zijn ook niet in staat dode insecten te verteren. Insectenetende planten kunnen niet met vlees worden gevoerd - ze zijn aangepast aan het lokken en vangen van insecten, die live aan de planten moeten worden aangeboden.

Transplantatie en reproductie van insectenetende planten

Roofzuchtige planten gekweekt in een pot worden getransplanteerd aan het einde van de winter, elke twee tot drie jaar of zelfs minder vaak, omdat deze planten niet graag vaak worden gestoord. Tijdens de transplantatie kunnen planten vermenigvuldigend per divisie worden verdeeld om nieuwe planten te produceren. In terraria, een keer in twee of drie jaar, is het noodzakelijk om de grond gedeeltelijk te vervangen. Over het algemeen hangen de reproductiemethoden af ​​van het type plant. Biblium vlas (Byblis liniflora) kan alleen worden vermeerderd door zaden, aan het einde van de winter. Zaden worden gezaaid in een houder met het substraat geschikt voor kweken vleesetende planten, en bewaard in het donker bij een temperatuur 18 20 C.-soorten Drosera kan worden vermeerderd door zaad, door het verdelen van de struiken of bladstekken.

Rosa Rosaana (Drosera roseana) produceert gemodificeerde bladeren, of "edelstenen", die kunnen worden gescheiden en geplant als stekken. Soorten dionies worden vermenigvuldigd door struiken te verdelen tijdens transplantatie. In twee jaar tijd kunnen de planten die uit de zaden zijn verkregen, worden overgeplant in een terrarium of een pot.

Ziekten en plagen

Ondanks de insecteneter kunnen vleesetende planten worden aangevallen door insectenplagen, waarvan ze zelf niet kunnen afkomen. Dus voor hen is de poederachtige meelworm een ​​gevaar, dat handmatig of met een borstel moet worden verzameld. Gevaarlijk is de ondervoeding van deze planten en hun vergiftiging met chemische preparaten. In beide gevallen zullen de bladeren beginnen te vervagen en afsterven. Verhoogde temperatuur, teveel zonlicht, lage luchtvochtigheid of gebrek aan vocht - dit alles kan ziekten van insectenetende planten veroorzaken. Sommige van de wortelstokken planten kunnen wortelrot hebben.

Planten zijn jagers

Roofzuchtige planten kunnen niet bewegen op jacht naar prooien. De soorten van het geslacht Dionaea hebben tweezaadlobbigen met een lange dunne bladsteel met een centrale ader die kan krimpen en het blad dichtslaan wanneer een insect het binnendringt. De bladeren van de niet-pentes zijn voorzien van lange antennes die eindigen in kannen met de vloeistof geproduceerd door de plant. Daarin, insecten, uitglijden, verdrinken en verteerd onder de actie van spijsverteringsenzymen. in Sarracenia concave langwerpige bladeren met een aangenaam ruikende vloeistof, aantrekkende en verleidende insecten in een val. De meeste insectenetende planten voeren het fotosyntheseproces uit en voeden gedeeltelijk, net als andere planten.

Insectenetende planten zijn erg populair. Hun fans delen hun ervaring met het kweken van hen op tal van gespecialiseerde sites, waarvan de adressen te vinden zijn op internet.

Ссылка по теме: Bolgewassen - foto's en namen

Naar de notitie: wat eten vleesetende planten

Het "dieet" van insectenetende planten is afhankelijk van hun soort. Planten van het geslacht pemphigus (Utricularia) и aldrovanda (Aldrovanda) leef in water, voedend op larven van muggen en kleine schaaldieren. Sommige terrestrische insectenetende planten eten alleen muggen en muskieten; anderen vangen kleine larven, mieren, spinnen, enz. De meest gulzige van insectenetende planten - zonnedauw Capsicum Chemoby - is in staat om zelfs een kleine kikker te verteren.

De grootste van de insectenetende planten is de neptens of de kruik. Vooral grote kannen kunnen tot 1-2 liters vloeistof bevatten, maar deze plant is in staat om insecten te vangen die niet groter zijn dan larven, mieren of spinnen.

Inconspicuous bloeien

De meeste insectenetende planten bloeien in de lente en de zomer, maar hun bloei, meestal klein, dient alleen voor de voortplanting. De uitzondering is het geslacht van Sarracenia, dat zich onderscheidt door decoratieve bloemen. Sommige van de soorten non-pence worden onderscheiden door decoratieve, felgekleurde of gevlekte oplichters.

Van links naar rechts:

Rosolist Lusitanian (Drosophyllum lusitanicum) - meerjarig, groeiend tot 30 cm.De jonge bladeren zijn 20 cm lang en 3 cm breed geven de lijmvloeistof af die nodig is voor het vangen en verteren van insecten.

uniek Darlingtonia californica. Deze vaste plant kan uitgroeien tot 1 m. Hij onderscheidt zich door weggelopen wortelstokken en rozetten van vijf tot acht gele of geelgroene bladeren.

Cefalotus saccular (Cephalotus follicu laris) - wortelstok, vertakte plant met glanzende groene bladeren verzameld in de uitlaat-5 7 cm lang, vaak met roze randen en dienen te vangen insectenWollig, roodachtig groen apparaat in de vorm van een lengte van 5 cm en een breedte van 2,5 cm.

Fazant (Pinguicola vulgaris) - een miniatuur (tot 10 cm hoogte) plant met groenachtig gele kruipende bladeren met een lengte 2,5 cm en een breedte van 0,5 cm.

links: pemphigus vulgaris (Utricularia vulgaris) - een meerjarige waterplant die filamenteuze scheuten tot 1 m lang produceert, met talrijke bladeren van 1,5 tot 6 cm lang, in twee gescheiden aan de basis.

Aparte lijn: soorten zonnedauw

Je hebt veel gehoord over planten die zich voeden met insecten. Dit zijn plantroofdieren. Dus veel van hen behoren tot het gezin met een zeer mooie en aangename naam voor het horen: Rosy. De meeste planten zijn insecteneters, maar groeien in water, "eten" schaaldieren, maar kunnen een kleine vis eten. Op het grondgebied van Oekraïne zijn er 3 soorten van deze "kusachih" kruimels.

Het is heel interessant om de zonnedauwjacht te zien. En het is het beste om het te doen op een mooie mooie dag. Zodra de struik zijn bladeren onthult, verschijnen er glimmende druppels dauw op hun haartjes. Het is heel moeilijk voor een insect om zo'n prachtig, mooi aas te omzeilen. Maar zelfs de kleinste aanraking met deze verleidelijke iriserende druppel is dodelijk gevaarlijk - de proboscis wordt onmiddellijk stevig vastgehouden. Wanneer flyunya zichzelf probeert te bevrijden, houden de poten en vleugels zich aan. En een klein leven verdween ... En het blad begint op te krullen en blijft steeds meer druppels "dauw" toedienen, die het insect houden. Maar dit is niet alles - de haartjes geven ook het sap af, dat lijkt op pepsine-verteringsenzym van maagsap - het helpt de prooi te verteren. En wanneer alles zonder sporen wordt gegeten, gaat het blad na een paar dagen weer open en wordt een nieuw deel plakkerige "dauw" gemarkeerd - en een val voor een ander slachtoffer is gereed.

ronde zonnedauw

In de mensen worden het vaak de prinsesogen, de dauwdruppel, de dauw, het krabgras, de dauwdruppel, het favoriete gras genoemd: zoveel

scheldwoorden voor de naam van slechts één plant! En het zelf, zou je kunnen zeggen - "knie-hoog om een ​​sprinkhaan," omdat de stam is zeer kort en bijna onmerkbaar. Vanuit deze "onzichtbare" stam opgeheven 2-3 bloemen handen en kijk in verschillende richtingen afgerond blad met een diameter tot 2 cm, verzamelde ingedrukt om de grond socket. De bladeren aan de bovenkant en aan de randen zittende roodachtige klierharen als hoofd aan lange stengels die 4 5-mm lengte bereikt. Bloemen in alle soorten - klein, wit, verzameld in trosvormige bloeiwijzen. Ze bloeien in juni en bloeien tot eind augustus. Gladde fruitdozen verschijnen in augustus-september. Ze worden geopend door 3 bladeren en verspreiden zich rond de kleine lichtbruine, spindelvormige zaden.

Engels palissander

Zijn naam, misschien, deze soort ontving op de plaats van de eerste ontdekking - Engeland. Voorheen werd de plant wijd verspreid op het grondgebied van de aarde, maar nu, als gevolg van de complete menselijke activiteit, en viel in het Rode Boek. Bladschijven van Drosera lineaire, langwerpig, bijna 5mm breedte en lengte-1,5 3 cm. Samen met steel totale lengte van het vel kan 5 10-cm. Het oppervlak is bedekt met grote rode bladeren klierharen. De plant bloeit in juli-augustus. De bloeiwijze aangebracht op dunne roodachtige steeltjes lengte van ongeveer 25 cm. De vrucht-boxen beschreven 5 flappen, verstrooiing fijn zwart of zwart-bruine zaden.

Tussenhout spint

In tegenstelling tot hun vorige neven ze wordt gevonden niet alleen in Europa en de Oekraïne (voor vandaag is uiterst zeldzaam), maar ook het leven in Zuid-Amerika. Dit is waarschijnlijk de kleinste soort, met een hoogte van slechts 5-8 cm. Stem zijn gebogen aan de basis bladeren zijn meestal back-eivormig, Naar boven en net als alle leden van de verzamelde de uitlaat genus, en bedekt met talrijke rode klierharen. De bloeiwijze onthult haar bloemen in juli-augustus. Als sundew rotundifolia fruit - Gorny box, dan - een doos voorzien van langsgroeven. En elk zaadje vormt een luchtkamer en zinkt daarom niet in het water.

advertentie

Hieronder andere items over het onderwerp "Dacha en tuin - met hun eigen handen"

Decoratief bloembedkussen met uw eigen handen: Hoe maak je je eigen handen decoratief ...

Abonneer u op updates voor onze groepen.

Laten we vrienden zijn!

vsaduidoma.com

Plantas predatórias - fotos e nomes

propaganda

Estas plantas, alimentando-se de larvas e insetos, requerem uma técnica de cultivo especial, muito diferente do cultivo de plantas comuns de interior ou jardim.

As plantas insetívoras recebem os nutrientes necessários das pequenas criaturas vivas capturadas. Eles diferem das plantas temporariamente capturando insetos e não os matando, como algumas orquídeas cobrindo seus cativos com pólen, e então liberando-os para a liberdade. Eles também são diferentes de plantas do gênero roridula, que capturam e matam insetos, mas não se alimentam deles.

Plantas insetívoras recebem de insetos sais minerais, que outras plantas são extraídas do solo por meio de raízes. Sabe-se sobre as espécies 600 (e subespécies) dessas plantas predadoras, no entanto, a poluição do meio ambiente e a redução de habitats ameaçam muitos deles com a extinção.

Técnicas de Crescimento

Estas plantas incomuns surgiram como resultado do processo de evolução. Eles precisavam sobreviver em condições particularmente desfavoráveis, com uma aguda escassez de minerais e outros nutrientes normalmente encontrados no solo. É por isso que técnicas especiais devem ser usadas para cultivar essas plantas. Plantas insetívoras de gêneros foram criadas em viveiros a armadilha de Vênus (Dionaea) e as não-pentes, ou fabricante de jarro (Nepenthes)-muito espetacular, mas ao mesmo tempo muito caprichoso e complexo no cultivo.

Para plantas do gênero Dionaea é muito difícil criar condições adequadas - elas geralmente crescem apenas após uma longa prática. Plantas do gênero Nepenthes mais resistentes, embora também requeiram grande atenção e experiência em reprodução. É melhor começar com espécies bastante resistentes: predador predador (Drosera spatulata) ou sundew capsa (Drosera capensis). Muitas plantas insetívoras têm um período de sono (ou descanso). Na maioria dos casos, cai na estação de inverno. Em espécies drósera (Drosera), pirataria (Pinguicola) e pênfigo (Utricularia) Durante o período de sono, a aparência das plantas muda - elas se tornam mais compactas, novos brotos grossos e fortes e brotos se formam sobre eles. Plantas de género Darlingtonia (Darlingtonia), dionaea (Dionaea) e sarracenia (Sarracenia) Neste período, pelo contrário, deixam de crescer ou toda a parte aérea morre ao rizoma. A transição da planta para a fase de repouso pode ser facilitada pelo calor excessivo. Na natureza, o período de sono (ou descanso) dura cerca de três meses, e a maioria das espécies neste momento precisa de uma temperatura baixa e boa iluminação.

Containers

Para o cultivo de plantas carnívoras você pode usar vasos ou tigelas de tamanho médio (8-12 cm de diâmetro), mas o melhor é cultivá-las em miniteplitse destinado apenas para tais plantas, ou na gaiola (recipiente com um vidro transparente ou (melhor) paredes de acrílico) onde você pode criar um microclima ideal. Plantas do gênero Nepenthes também se desenvolvem bem em cestos ou "bolas" de turfa e esfagno.

Na foto:

1. Direita: uma espécie de nepentes com ascideno (folha ou parte da folha que serve para prender insetos) tem cor amarelo-ácido.

2. uma espécie de nepentes com uma ascídia de duas cores.

3. sarracenia de Moore (Sarra-cenia mooreana).

Ссылка по теме: Plantas encaracoladas para o jardim e casas - fotos e nomes

Solo para o cultivo de plantas carnívoras insetívoras

A maioria das plantas carnívoros originam a partir das regiões quentes e húmidos, por conseguinte, ideais para eles sujarão com pH 4-5,5, que consiste de uma mistura de turfa e de esfagno grosseiro, com a adição de areia grossa (areia da praia não deve ser utilizada porque contém contaminantes de sal). É possível utilizar diferentes tipos de turfa (por exemplo, com fibras mais grosseiras), mas em vez de areia pode ser adicionado ao substrato ou vermiculite Agroperlit. Você pode obter um substrato adequado e misturar a casca com turfa, mas essa mistura exigirá cuidado cuidadoso. Em qualquer caso, o substrato não deve conter adubos ou outros produtos químicos que não são tolerados plantas insetívoras. Antes de plantar as plantas, a mistura preparada do solo é regada. A turfa deve sempre permanecer úmida, pois quando seca, perde a estrutura e deixa de reter a umidade.

Plantas insetívoras podem ser cultivadas em vasos, mas para melhores resultados, eles ainda são recomendados para serem colocados em uma mini-estufa ou em um terrário.

Plantas predatórias de água e rega

Quando regar, é necessário usar água purificada sem cloro (a água da chuva é a melhor escolha). Água da torneira antes da rega deve ser defendida por vários dias. Na água da torneira muitas vezes contêm impurezas de cloro e cálcio, o que pode levar à morte de plantas insetívoras. A maioria deles vêm dos tipos de zonas húmidas, e, portanto, precisam de rega abundante: o solo deve ser sempre mantido úmido para que, quando pressionado com o dedo a água apareceu na superfície. Além disso, 1 -3 cm de água deve ser deixado na panela. Apenas algumas espécies, como o tubérculo, precisam parar de regar durante o período de descanso.

Iluminação de plantas insetívoras

Plantas cultivadas no terrário requerem iluminação artificial. Para este propósito, as lâmpadas com luz fluorescente fria são perfeitas. Não é recomendado usar lâmpadas incandescentes, pois elas também aumentam a temperatura do habitat da planta; As lâmpadas usadas para iluminação de plantas comuns também não se encaixam. Para iluminar um pequeno terrário (1 x 0,5 m), são necessárias de duas a quatro lâmpadas, localizadas a uma distância mínima de 40 cm das plantas. As plantas insetívoras cultivadas fora do terrário precisam de luz brilhante, mas não toleram o excesso de luz solar (especialmente no verão).

Влажность

O nível mínimo de umidade para a maioria das espécies de plantas insetívoras deve ser 50% e o nível máximo - 90%. Terrário ou mini-chama nunca podem ser mantidos completamente fechados. Todos os tipos de plantas insetívoras (especialmente as larvas) precisam de boa circulação de ar. As únicas exceções são não-artesãos.

À esquerda: folhas do sundew Watari de perto. Direita: folhas de Vênus flytrapper (Dionaea muscipula) close-up.

Ссылка по теме: Plantas venenosas - descrição do nome

Temperatura de crescimento

As exigências de plantas insetívoras à temperatura do ambiente dependem do seu tipo e fase do desenvolvimento (resto). Em geral, a temperatura nunca deve exceder 35-38 'C. Nepentes dificilmente toleram temperaturas acima de 20-22 'C; sundew ficará confortável com 4-5 * Com o inverno e com 20 * Com o verão. Saracenia e darlingtonia não toleram temperaturas de inverno abaixo de 5 'C. No período de primavera-verão, a temperatura ideal para eles será a temperatura de 20-22 'C.

Adubo e nutrição de plantas carnívoras

Plantas insetívoras não toleram fertilizantes químicos. Eles também são incapazes de digerir insetos mortos. Plantas insetívoras não podem ser alimentadas com carne - elas são adaptadas para atrair e capturar insetos, que terão que ser oferecidas para as plantas viverem.

Transplante e reprodução de plantas insetívoras

Plantas carnívoras são cultivadas em um pote, transplantado no final do inverno, a cada dois ou três anos ou menos ainda, como estas plantas não gostam de ser perturbado muitas vezes. Durante o transplante, as plantas que se multiplicam por divisão podem ser divididas para produzir novas plantas. Nos terrários, uma vez em dois ou três anos, é necessário fazer uma substituição parcial do solo. Em geral, os métodos de reprodução dependem do tipo de planta. Linho de Biblium (Byblis liniflora) pode ser propagado apenas por sementes, no final do inverno. As sementes são semeadas em um recipiente com o substrato para o crescimento de plantas recomendados carnívoros, e mantidos num local escuro a uma temperatura 18-20 C. Tipos Drosera podem ser propagadas por semente, dividindo-se os arbustos ou cortes da folha.

Rosa Rosaana (Drosera roseana) produz folhas modificadas, ou "gemas", que podem ser separadas e plantadas como estacas. Tipos de dionies são multiplicados dividindo arbustos durante o transplante. Em dois anos, as plantas obtidas das sementes podem ser transplantadas para um terrário ou uma panela.

Doenças e pragas

Apesar de seu insetívoro, as plantas carnívoras podem ser atacadas por pragas de insetos, das quais não podem se livrar sozinhas. Então, para eles, a larva de farinha em pó é um perigo, que deve ser coletado manualmente ou com uma escova. Perigosa será a desnutrição dessas plantas e seu envenenamento com preparações químicas. Em ambos os casos, as folhas começarão a desaparecer e morrer. Aumento da temperatura, excesso de luz solar, baixa umidade ou falta de umidade - tudo isso pode causar doenças de plantas insetívoras. Algumas das plantas de rizoma podem ter podridão de raízes.

As plantas são caçadores

Plantas predatórias não podem se mover em busca de presas. As espécies do gênero Dionaea possuem dicotiledôneas com um pecíolo longo e fino com uma veia central que pode encolher e bater a folha quando um inseto entra nela. As folhas das não-pentes são providas de longas antenas que terminam em jarras com o líquido produzido pela planta. Nele, insetos, escorregões, afogamentos e digeridos sob a ação de enzimas digestivas. Tem sarraces folhas oblongas côncavas com um líquido de cheiro agradável, atraindo e atraindo insetos para uma armadilha. A maioria das plantas insetívoras realiza o processo de fotossíntese e se alimenta parcialmente, como outras plantas.

Plantas insetívoras são muito populares. Seus fãs compartilham sua experiência de desenvolvê-los em vários sites especializados, cujos endereços podem ser encontrados na Internet.

Ссылка по теме: Plantas bulbosas - fotos e nomes

Para a nota: o que plantas carnívoras comem

A "dieta" de plantas insetívoras depende de suas espécies. Plantas do gênero pênfigo (Utricularia) и Aldrovanda (Aldrovanda) viva na água, alimentando-se de larvas de mosquitos e pequenos crustáceos. Algumas plantas insetívoras terrestres comem apenas mosquitos e mosquitos; outros capturam pequenas larvas, formigas, aranhas, etc. A mais glutona das plantas insetívoras - sundew Capsicum Chemoby - é capaz de digerir até mesmo um pequeno sapo.

A maior das plantas insetívoras é o neptens, ou o jarro. Jarros especialmente grandes podem conter até 1-2 litros de líquido, no entanto, esta planta é capaz de capturar insetos não maiores que larvas, formigas ou aranhas.

Floração imperceptível

A maioria das plantas insetívoras floresce na primavera e no verão, mas sua floração, na maior parte pequena, serve apenas para reprodução. A exceção é o gênero da sarracenia, que se distingue pelas flores decorativas. Alguns dos tipos de não-pence são distinguidos por ascídias decorativas, coloridas ou manchadas.

Da esquerda para a direita:

Rosolista Lusitano (Drosophyllum lusitanicum) - perene, crescendo para 30 cm.Suas folhas jovens 20 cm longo e 3 cm largo desprendem o líquido adesivo necessário para a captura e digestão de insetos.

Único Darlingtonia californica. Esta planta perene pode crescer para 1 m distingue-se por rizomas e rosetas fugitivas de cinco a oito folhas amarelas ou verde-amarelas.

Cefalotus sacular (Cephalotus follicu laris) - rizoma, planta ramificada com folhas verdes, brilhantes e montadas 5-7 cm de comprimento, muitas vezes com bordas rosadas, e servindo como uma armadilha para insetosdispositivo fofo, verde-avermelhado, na forma de um comprimento de 5 cm e uma largura de 2,5 cm.

Faisão comum (Pinguicola vulgaris) - uma planta miniatura (até 10 cm de altura) com folhas rastejantes amarelo esverdeadas de comprimento 2,5 cm e uma largura de 0,5 cm.

Esquerda: pênfigo vulgar (Utricularia vulgaris) - uma planta aquática perene que produz filamentos de até 1 m de comprimento, com numerosas folhas de 1,5 a 6 cm de comprimento, em duas partes separadas na base.

Linha separada: tipos de sundew

Você já ouviu falar muito sobre plantas que se alimentam de insetos. Estes são predadores de plantas. Então, muitos deles pertencem à família com um nome muito agradável e agradável para ouvir: Rosy. A maioria das plantas é insetívora, mas cresce na água, "come" crustáceos, mas pode comer um peixe pequeno. No território da Ucrânia há espécies 3 dessas migalhas "kusachih".

É muito interessante ver a caça do sundew. E é melhor fazer isso em um ótimo dia. Assim que o arbusto revela suas folhas, gotículas brilhantes de orvalho aparecem em seus cabelos. É muito difícil para um inseto contornar uma isca tão maravilhosa e bonita. Mas até mesmo o mais leve toque nesta tentadora gota iridescente é mortalmente perigoso - a probóscida é imediatamente aderida com firmeza. Quando o flyunya tenta libertar-se, as patas e as asas aderem. E uma pequena vida desapareceu ... E a folha começa a enrolar e continua a alocar mais e mais gotas de "orvalho", que mantém o inseto. Mas isso não é tudo - os cabelos também emitem o suco, que se assemelha à enzima pepsina-digestiva do suco gástrico - ajuda a digerir a presa. E quando tudo é comido sem deixar rastro, a folha se abre novamente em poucos dias, destacando uma nova porção de "orvalho" pegajoso - e uma armadilha para outra vítima está pronta.

Rosycele

Nas pessoas muitas vezes é chamado os olhos de princesa, a gota de orvalho, o orvalho, a grama de caranguejo, a gota de orvalho, a grama favorita: tanto

epítetos para o nome de apenas uma planta! E em si, podemos dizer - "do pote dois picos", porque o caule é muito curto e quase invisível. Deste "invisível" tronco levantadas mãos florais 2-3 e olhar em diferentes direções folhas arredondadas com um diâmetro de até 2 cm, coletados pressionado à tomada de terra. As folhas no topo e nas bordas sentados pêlos glandulares avermelhadas como cabeças em hastes longas que atingem comprimento 4-5 mm. Flores em todas as espécies - pequenas, brancas, coletadas em inflorescências racemosas. Eles florescem em junho e florescem até o final de agosto. Caixas de frutas suaves aparecem em agosto-setembro. Eles são abertos por folhas 3 e se espalham ao redor das pequenas sementes castanho-claras em forma de fuso.

Jacarandá Inglês

Seu nome, talvez, esta espécie recebeu no local da primeira descoberta - Inglaterra. Anteriormente, a planta foi espalhada amplamente no território da Terra, mas agora, por causa da atividade humana abrangente e caiu no Livro Vermelho. Os discos de folha de Drosera linear, oblongo, quase largura e de comprimento 5mm 1,5-3 cm. Em conjunto com a haste de comprimento total da folha pode ser 5 10-cm. A superfície é coberta com folhas grandes vermelho pêlos glandulares. A planta floresce em julho-agosto. Sua inflorescência disposta no comprimento avermelhado pedúnculos fina de cerca de 25 cm. Os fruto-caixas divulgadas abas 5, dispersando sementes finas preto ou preto-castanho.

Intermediário Sapwood

Ao contrário de seus parentes anteriores, ele é encontrado não apenas na Europa e na Ucrânia (hoje é extremamente raro), mas também vive na América do Sul. Esta é talvez a menor espécie, atingindo uma altura de apenas 5-8 cm. Stem sua arqueado na base, as folhas são geralmente back-em forma de ovo, dirigida para cima e como todos os membros do gênero coletadas na saída, e coberto com inúmeros pêlos glandulares vermelhas. A inflorescência revela suas flores em julho e agosto. Se o sundew é um feto de cara redonda - uma pequena cápsula lisa, então tem um sulco longitudinal. E cada semente forma uma câmara de ar e, portanto, não afunda na água.

propaganda

Abaixo de outras entradas sobre o tema "Dacha e jardim - com as próprias mãos"

Almofada de canteiro decorativa com suas próprias mãos: Como fazer suas próprias mãos decorativas ...

Inscreva-se para receber atualizações de nossos grupos.

Vamos ser amigos!

vsaduidoma.com

Piante predatori - foto e nomi

pubblicità

Queste piante, che si nutrono di larve e insetti, richiedono una speciale tecnica di coltivazione, molto diversa dalla coltivazione di piante ordinarie da interno o da giardino.

Le piante insettivore ricevono i nutrienti necessari dalle piccole creature viventi catturate. Si differenziano dalle piante che catturano temporaneamente gli insetti e non li uccidono, come alcune delle orchidee che coprono i loro prigionieri con il polline e poi li rilasciano alla libertà. Sono anche diversi dalle piante del genere Roridula (Roridula), che catturano e uccidono gli insetti, ma non si nutrono di loro.

Le piante insettivore ricevono dagli insetti sali minerali, che vengono estratte dal suolo tramite altre radici. È noto sulle specie 600 (e sottospecie) di tali piante predatorie, tuttavia, l'inquinamento dell'ambiente e la riduzione degli habitat minacciano molti di loro con l'estinzione.

Tecniche di crescita

Queste piante insolite sorsero come risultato del processo di evoluzione. Avevano bisogno di sopravvivere in condizioni particolarmente sfavorevoli, con una grave carenza di minerali e altri nutrienti normalmente presenti nel terreno. Ecco perché devono essere utilizzate tecniche speciali per far crescere queste piante. Le piante di generi insettivori venivano allevate nei vivai il Venus flytrap (Dionaea) e il non-pentes, o creatore di brocca (Nepenthes)- molto spettacolare, ma allo stesso tempo molto capriccioso e complesso nella coltivazione.

Per le piante del genere Dionaea è molto difficile creare condizioni adatte - di solito crescono solo dopo una lunga pratica. Piante del genere Nepenthes più resistente, anche se richiede anche grande attenzione ed esperienza nell'allevamento. È meglio iniziare con specie abbastanza resistenti: predatore predatore (Drosera spatulata) o drupa capsa (Drosera capensis). Molte piante insettivore hanno un periodo di sonno (o riposo). Nella maggior parte dei casi, cade nella stagione invernale. Nelle specie drosera (Drosera), pirateria (Pinguicola) e pemphigus (Utricularia) Durante il periodo di sonno, l'aspetto delle piante cambia: diventano più compatti, si formano nuovi boccioli e germogli spessi e forti. Piante di generi Darlingtonia (Darlingtonia), dionaea (Dionea) e sarracenia (Sarracenia) In questo periodo, al contrario, cessano di crescere o l'intera parte fuori terra muore fino al rizoma. La transizione della pianta alla fase di riposo può essere facilitata dal calore eccessivo. In natura, il periodo di sonno (o di riposo) dura circa tre mesi, e la maggior parte delle specie in questo momento ha bisogno di una bassa temperatura e di una buona illuminazione.

contenitori

Per la coltivazione di piante carnivore è possibile utilizzare vasi o ciotole medie dimensioni (8-12 cm di diametro), ma è meglio farle crescere in miniteplitse destinato unicamente per tali impianti, o nella gabbia (contenitore con un vetro trasparente o (meglio) pareti in plexiglas) dove puoi creare un microclima ideale. Piante del Nepenthes genere anche crescono bene in cesti appesi o "palle" di torba di sfagno.

Nella foto:

1. A destra: una specie di nepente con ascidene (foglia o parte della foglia che serve a intrappolare gli insetti) è di colore giallo acido.

2. una specie di nepente con ascidia bicolore.

3. sarracenia di Moore (Sarra-cenia mooreana).

Ссылка по теме: Piante ricce per il giardino e cottage - foto e nomi

Terreno per la coltivazione di piante carnivore insettivore

Maggior parte delle piante carnivore provengono dalle regioni caldo e umido, quindi ideale per loro imbratta con pH 4-5,5, costituito da una miscela di torba e sfagni grossolana, con l'aggiunta di sabbia grossolana (sabbia non dovrebbe essere usato perché contiene contaminanti sale). È possibile utilizzare diversi tipi di torba (ad esempio, con fibre più grossolane), ma invece di sabbia può essere aggiunto al substrato o vermiculite Agroperlite. È possibile ottenere un substrato adatto e mescolare la corteccia con la torba, ma questa miscela richiederà un'attenta cura. In ogni caso, il substrato non deve contenere fertilizzanti o altri prodotti chimici non tollerati dalle piante insettivore. Prima di piantare le piante, la miscela di terreno preparata viene annaffiata. Torba deve sempre essere bagnata, come si asciuga quando si perde la struttura e cessa di trattenere l'umidità.

Le piante insettivore possono essere coltivate in vaso, ma per ottenere i migliori risultati si consiglia comunque di collocarle in una mini serra o in un terrario.

Acqua e annaffiare piante predatorie

Durante l'irrigazione è necessario utilizzare acqua depurata senza cloro (l'acqua piovana è la scelta migliore). L'acqua del rubinetto prima dell'irrigazione deve essere difesa per diversi giorni. Nell'acqua del rubinetto spesso contengono impurità di cloro e calcio, che possono portare alla morte di piante insettivore. La maggior parte della loro specie proviene da regioni paludose e quindi necessita di abbondanti annaffiature: il terreno deve essere sempre tenuto umido in modo che quando l'acqua viene pressata sulla sua superficie, appare acqua. Inoltre, 1 -3 cm di acqua deve essere lasciato nella padella. Solo alcune delle specie, come la drosera, devono smettere di annaffiare durante il periodo di riposo.

Illuminazione di piante insettivore

Le piante coltivate nel terrario richiedono l'illuminazione artificiale. A questo scopo, le lampade con luce fluorescente fredda sono perfette. Non è raccomandato l'uso di lampade ad incandescenza, poiché aumentano anche la temperatura dell'habitat della pianta; Anche le lampade utilizzate per l'illuminazione di impianti ordinari non si adattano. Per illuminare un piccolo terrario (1 x 0,5 m), sono necessarie da due a quattro lampade, situate ad una distanza di almeno 40 cm dalle piante. Le piante insettivore coltivate al di fuori del terrario necessitano di luce intensa, ma non tollerano l'eccesso di luce solare (soprattutto in estate).

Влажность

Il livello minimo di umidità per la maggior parte delle specie di piante insettivore dovrebbe essere 50% e il livello massimo - 90%. Il terrario o la mini fiamma non possono mai essere tenuti completamente chiusi. Tutti i tipi di piante insettivore (specialmente le larve) hanno bisogno di una buona circolazione d'aria. Le uniche eccezioni sono i non artigiani.

A sinistra: foglie della drosera di Watari da vicino. A destra: foglie di Venus flytrapper (Dionaea muscipula) close-up.

Ссылка по теме: Piante velenose - descrizione del nome

Temperatura di crescita

I requisiti delle piante insettivore rispetto alla temperatura dell'ambiente dipendono dal tipo e dalla fase di sviluppo (riposo). In generale, la temperatura non dovrebbe mai superare 35-38 'C. Nepentes difficilmente tollerano temperature superiori a 20-22 'C; La drosera sarà confortevole con 4-5 * Con l'inverno e con 20 * Con l'estate. Saracenia e darlingtonia non tollerano temperature invernali inferiori a 5 'C. Nel periodo primavera-estate, la temperatura ottimale per loro sarà la temperatura di 20-22 'C.

Fertilizzante e nutrizione delle piante carnivore

Le piante insettivore non tollerano i fertilizzanti chimici. Inoltre non sono in grado di digerire gli insetti morti. Le piante insettivore non possono essere nutrite con la carne - sono adatte ad attirare e catturare insetti, che dovranno essere offerti alle piante vivi.

Trapianto e riproduzione di piante insettivore

Le piante predatrici coltivate in un vaso vengono trapiantate alla fine dell'inverno, ogni due o tre anni o anche meno spesso, poiché a queste piante non piace essere spesso disturbate. Durante il trapianto, le piante che si moltiplicano per divisione possono essere divise per produrre nuove piante. Nei terrari, una volta in due o tre anni, è necessario effettuare una sostituzione parziale del terreno. In generale, i metodi di riproduzione dipendono dal tipo di pianta. Lino biblium (Byblis liniflora) può essere propagato solo da semi, alla fine dell'inverno. I semi sono seminati in un contenitore con il substrato consigliato per la coltivazione di piante carnivore, e conservati al buio a temperatura 18-20 C. Tipi Drosera può essere propagato per seme, dividendo i cespugli o talee foglia.

Rosa Rosaana (Drosera roseana) produce foglie modificate, o "gemme", che possono essere separate e piantate come talee. I tipi di dioni vengono moltiplicati dividendo i cespugli durante il trapianto. In due anni le piante ottenute dai semi possono essere trapiantate in un terrario o in una pentola.

Malattie e parassiti

Nonostante il suo insettivoro, le piante carnivore possono essere attaccate da insetti nocivi, dai quali non possono sbarazzarsi da soli. Quindi per loro il verme polveroso è un pericolo, che dovrebbe essere raccolto manualmente o con un pennello. Pericolosa sarà la malnutrizione di queste piante e il loro avvelenamento con preparati chimici. In entrambi i casi, le foglie inizieranno a svanire e morire. Aumento della temperatura, eccesso di luce solare, bassa umidità o mancanza di umidità - tutto questo può causare malattie di piante insettivore. Alcune delle piante rizoma possono avere marciume radicale.

Le piante sono cacciatori

Le piante predatorie non possono muoversi all'inseguimento della preda. Le specie del genere Dionea hanno dicotiledoni con un picciolo lungo e sottile con una vena centrale che può restringersi e sbattere la foglia quando entra un insetto. Le foglie dei non-pentiti sono dotate di lunghe antenne che terminano in brocche con il liquido prodotto dalla pianta. Dentro, insetti, scivolando, annegando e digerito sotto l'azione degli enzimi digestivi. in Sarracenia foglie concave oblunghe con un liquido gradevolmente profumato, che attirano e attirano gli insetti in una trappola. La maggior parte delle piante insettivore effettua il processo di fotosintesi e nutre parzialmente, come altre piante.

Le piante insettivore sono molto popolari. I loro fan condividono la loro esperienza di crescere su numerosi siti specializzati, i cui indirizzi possono essere trovati su Internet.

Ссылка по теме: Piante bulbose - foto e nomi

Alla nota: cosa mangiano le piante carnivore?

La "dieta" delle piante insettivore dipende dalla loro specie. Piante del genere pemfigo (Utricularia) и aldrovanda (Aldrovanda) vivere in acqua, nutrendosi di larve di moscerini e piccoli crostacei. Alcune piante insettivore terrestri mangiano solo zanzare e zanzare; altri catturano piccole larve, formiche, ragni, ecc. La più golosa delle piante insettivore - la drosera Capsicum Chemoby - è in grado di digerire anche una piccola rana.

La più grande delle piante insettivore è il nettene o la brocca. Brocche particolarmente grandi possono contenere fino a 1-2 litri di liquido, tuttavia questa pianta è in grado di catturare insetti non più grandi di larve, formiche o ragni.

Fioritura non gradita

La maggior parte delle piante insettivore fiorisce in primavera e in estate, ma la loro fioritura, per lo più piccola, serve solo per la riproduzione. L'eccezione è il genere della sarracenia, che si distingue per i fiori decorativi. Alcuni dei tipi di non-pence sono caratterizzati da ascidie decorative, dai colori vivaci o da macchie.

Da sinistra a destra:

Rosolista Lusitano (Drosophyllum lusitanicum) - perenne, che cresce fino a 30 cm.Le sue foglie giovani 20 lunghe cm e 3 larghe cm sprigionano il liquido adesivo necessario per la cattura e la digestione degli insetti.

unico Darlingtonia californica. Questa pianta perenne può crescere fino a 1 m. Si distingue per i rizomi e le rosette in fuga da cinque a otto foglie gialle o giallo-verdi.

Cefalotus saccular (Cephalotus follicu laris) - rizoma, pianta ramificato con foglie verdi lucide raccogliersi nella bocca 5-7 cm di lunghezza, spesso con bordi rosate, e serve per intrappolare insettidispositivo fleecy, verde-rossastro nella forma di una lunghezza di 5 cm e una larghezza di 2,5 cm.

Fagiano comune (Pinguicola vulgaris) - una pianta in miniatura (fino a 10 cm in altezza) con foglie striscianti giallo-verdastre di lunghezza 2,5 cm e una larghezza di 0,5 cm.

A sinistra: pemphigus vulgaris (Utricularia vulgaris) - a lungo termine pianta acquatica che produce germogli filamentosi 1 lunghezza m, con numerose lunghe foglie di 1,5 a 6 cm, divisa in due in basso.

Linea separata: tipi di drosera

Hai sentito molto parlare di piante che si nutrono di insetti. Questi sono predatori di piante. Quindi, molti di loro appartengono alla famiglia con un nome molto bello e piacevole da ascoltare: Rosy. La maggior parte delle piante è insettivora, ma cresce in acqua, "mangia" i crostacei, ma può mangiare un piccolo pesce. Sul territorio dell'Ucraina ci sono specie 3 di queste briciole "kusachih".

È molto interessante vedere la caccia di drosera. Ed è meglio farlo in una bella giornata. Non appena il cespuglio rivela le sue foglie, brillano goccioline di rugiada sui loro capelli. È molto difficile per un insetto bypassare un'esca così meravigliosa e bella. Ma anche il minimo tocco in questa allettante gocciolina iridescente è mortalmente pericoloso: la proboscide viene immediatamente attaccata saldamente. Quando Flyunya cerca di liberarsi, le zampe e le ali aderiscono. E una piccola vita è scomparsa ... E la foglia inizia a rannicchiarsi e continua ad allocare sempre più gocce di "rugiada", che mantiene l'insetto. Ma questo non è tutto - i capelli emanano anche il succo, che ricorda l'enzima digestivo della pepsina del succo gastrico - aiuta a digerire la preda. E quando tutto viene mangiato senza lasciare traccia, la foglia si riapre in pochi giorni, evidenziando una nuova porzione di "rugiada" appiccicosa - e una trappola per un'altra vittima è pronta.

Drosera rotundifolia

Molto spesso nella gente si chiamano gli occhi della principessa, la goccia di rugiada, la rugiada, la granita, la goccia di rugiada, l'erba preferita: così tanto

epiteti per il nome di una sola pianta! E si, si potrebbe dire - "ad altezza ginocchio alla una cavalletta", perché fusto è molto breve e quasi impercettibile. Da questo "invisibile" arginare le mani floreali 2-3 alzate e guardare in direzioni diverse foglie arrotondato con un diametro fino a 2 cm, raccolti premuto per la presa di terra. Le foglie in alto e ai bordi seduti peli ghiandolari rossastri come teste su steli lunghi che raggiungono 4-5 lunghezza mm. Fiori in tutte le specie - piccoli, bianchi, raccolti in infiorescenze racemose. Fioriscono a giugno e fioriscono fino alla fine di agosto. Scatole di frutta levigate compaiono in agosto-settembre. Sono aperti dalle foglie 3 e si sparpagliano intorno ai piccoli semi a forma di fuso marrone chiaro.

Palissandro inglese

Il suo nome, forse, questa specie ha ricevuto nel sito della prima scoperta, l'Inghilterra. In precedenza, l'impianto è stato diffuso ampiamente nel territorio della Terra, ma ora, a causa dell'attività umana completa e cadde nel Libro Rosso. dischi fogliari di Drosera lineare, oblunga, quasi larghezza 5mm e lunghezza 1,5-3 cm. Insieme con gambo lunghezza totale del foglio può essere 5-10 cm. La superficie è coperta con foglie grande rosso peli ghiandolari. La pianta fiorisce in luglio-agosto. La sua infiorescenza disposto sulla sottile lunghezza rossastro peduncoli di circa 25 cm. Le cassette da frutta descritti lembi 5, spargendo sottili semi neri o nero-marrone.

Intermedio alburno

A differenza dei suoi precedenti parenti, si trova non solo in Europa e in Ucraina (oggi è estremamente raro), ma vive anche in Sud America. Questa è forse la più piccola specie, raggiungendo un'altezza di soli 5-8 cm. Stem sua arcuato alla base, foglie sono generalmente a forma di back-uovo, diretto verso l'alto e, come tutti i membri del genere raccolti in presa, e coperto con numerosi peli ghiandolari rossi. L'infiorescenza rivela i suoi fiori in luglio-agosto. Se la drosera è un feto dalla faccia tonda - una piccola capsula liscia, allora ha un solco longitudinale. E ogni seme forma una camera d'aria e quindi non affonda nell'acqua.

pubblicità

Di seguito altre voci sull'argomento "Dacia e giardino - con le loro mani"

Cuscino decorativo aiuola con le tue mani: Come rendere le tue mani decorative ...

Iscriviti per aggiornamenti ai nostri gruppi.

Diventiamo amici!

vsaduidoma.com

• 
  Приметы по погоде по растениям
• 
  Что происходит осенью с растениями
• 
  Перлит для растений как применять
• 
  Медуница фото растения и описание
• 
  Окопник фото растения где растет
• 
  Разнообразие растений 3 класс презентация
• 
  Травник 33 захарово каталог растений
• 
  Комнатные растения полезные для дома
• 
  Эпин для комнатных растений применение
• 
  Доклад лекарственные растения 4 класс
• 
  Уход за растениями в офисе